Τα περιστατικά οπαδικής βίας λαμβάνουν ενίοτε και πολιτικές προεκτάσεις, καθώς στις εξέδρες πλέον η μάχη αποκτά ιδεολογική υπόσταση. Η οικονομική κρίση στη χώρα μας και οι επιπτώσεις της σε όλο το φάσμα του κοινωνικού ιστού, θα δώσουν ακόμα μεγαλύτερη βάση για την ακροδεξιά φρασεολογία.

Με αφορμή την επέτειο της τραγωδίας των Τεμπών και τις εκτεταμένες διαδηλώσεις για απονομή δικαιοσύνης, οφείλουμε όλοι να αναρωτηθούμε εάν οι μαζική συμμετοχή σε κοινωνικές δράσεις είναι ικανή να διορθώσει τις δυσλειτουργίες της δικαστικής εξουσίας.

Η Ουκρανία θα αποτελέσει πεδίο εκμετάλλευσης των μεγάλων δυνάμεων, αλλά αυτή τη φορά κατά πάσα πιθανότητα οι ευρωπαϊκές μεγάλες δυνάμεις θα μείνουν εκτός και θα θεωρούνται τρίτες χώρες. Και αυτό είναι αποτέλεσμα της έλλειψης ευρωπαϊκής ηγεσίας της τελευταίες δεκαετίες.

Το πρόσταγμά μας πρέπει να είναι η εκ βάθρων ανασύσταση του πολιτικού συστήματος και της δημοσίας διοίκησης, ένα συμβόλαιο τιμής της γενιάς μας. Η γνωσιακή υπεροχή της γενιάς μας, σε συνδυασμό με τις εμπειρίες που έχουμε βιώσει από τις πολλαπλές κρίσεις θα μπορούσε να μας φέρει ενώπιον ενός σοβαρού διλλήματος: Θέλουμε την συνέχιση του πελατειακού κράτους ή την δημιουργία ενός master plan για την Ελλάδα;

Το “Cancel Culture” (κουλτούρα της ακύρωσης) είναι ένα φαινόμενο που έχει γίνει ιδιαίτερα επίκαιρο στην εποχή μας, κυρίως μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αναφέρεται στην κοινωνική ή επαγγελματική αποδοκιμασία ενός ατόμου, μιας επιχείρησης ή μιας ομάδας λόγω αμφιλεγόμενων απόψεων, πράξεων ή συμπεριφορών. Το φαινόμενο έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις, καθώς υποστηρικτές και επικριτές του αναφέρονται στις συνέπειες που επιφέρει στην κοινωνία και τη δημόσια ζωή. Στο παρακάτω κείμενο, θα εξετάσουμε τις ρίζες, τις αιτίες, τις συνέπειες, και τις αντιφάσεις που δημιουργεί το Cancel Culture.

Η κατάσταση ανάγκης όπως είναι φυσικό επιφέρει αυτομάτως τον περιορισμό ορισμένων θεμελιωδών δικαιωμάτων, ο οποίος ισχύει μέχρι να έρθει η επικινδυνότητα της εκάστοτε κατάστασης. Τα δικαιώματα αυτά μπορούν να συμπεριληφθούν στη γενική έννοια του δικαιώματος της προσωπικότητας και περιλαμβάνουν ενδεικτικά το περιορισμό των μετακινήσεων, την άρση του απορρήτου των επικοινωνιών και των επιστολών, το περιορισμό της ελευθεροτυπίας και επομένως της ελεύθερης έκφρασης, και σε περιπτώσεις πολέμου όπως είναι αναμενόμενο την υποτίμηση της ανθρώπινης υπόστασης και αξιοπρέπειας.