Ο Ναπολέοντας έσπευσε να δημιουργήσει τον όρο «μακιαβελισμός» με τον οποίον κανένας πολιτικός δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να συσχετιστεί. Υιοθετήθηκε όμως από τον διαφωτιστή Ζαν Ζακ Ρουσώ, τον Βάγκνερ αλλά και τον Χίτλερ. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ανήθικός ή κυνικός αν δεν περιέγραφε αυτό ακριβώς που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι και δη στο χώρο της πολιτικής αλλά φοβούνται να το παραδεχτούν. Ο Μακιαβέλι ήταν ο πολιτικός στοχαστής που πλησίασε όσο κανένας την πολιτική πραγματικότητα όπως τη βλέπουμε σήμερα.

Η συμβολή των δήμων μπορεί και πρέπει να είναι τεράστια αλλά δεν φτάνει μόνο αυτή , χρειάζεται ένα στρατηγικό μακροπρόθεσμο μοντέλο από την κεντρική πολιτεία όπου σε συνδυασμό με την τοπική αυτοδιοίκηση όλων των βαθμών, την κοινωνία και τον ιδιωτικό τομέα θα στρατευθούν σε μια πράσινη μετάβαση, βιώσιμη για όλους.