Σε ένα σύστημα κοινωνικής προστασίας δραματικά υποστελεχωμένο χωρίς κοινωνικούς λειτουργούς στα σχολεία, στις Δημοτικές Κοινωνικές Υπηρεσίες, χωρίς οργανωμένες υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής φροντίδας της οικογένειας, με αποδυναμωμένες τις υπηρεσίες Επιμελητών Ανηλίκων και Επιμελητών Κοινωνικής Αρωγής, η «αποκλίνουσα» συμπεριφορά ανηλίκων και ενηλίκων αντιμετωπίζεται ως αρρώστια και η ψυχιατρική «αναμόρφωση» παρουσιάζεται ως λύση.