Παρά την δυσκολία έκφρασης του πόνου από αυτούς που τον βιώνουν, η ανάγκη του ίδιου του πόνου να εκφραστεί, ωθεί άλλους να μιλήσουν εξ αυτών που πονούν.

Οι επίδοξοι δολοφόνοι και η κατάμαυρη ιδεολογία τους δεν θα συντριβούν μέσα σε μια δικαστική αίθουσα, αλλά σε κάθε σχολείο, σε κάθε γειτονιά και όπου αλλού αναπαράγεται.

Απ’ όλα αυτά γίνεται κατανοητό ότι ο τύπος δεσμού που αναπτύσσει το παιδί με τον φροντιστή του τον ακολουθεί στο υπόλοιπο της ζωής του, είναι η βιολογική του «προίκα».