«Ο στωικισμός της ακροδεξιάς παράνοιας στην Ευρώπη του σήμερα» |Ιωάννης Κελέσης
Μία δυνητική ακροδεξιά κρίση μπορεί παρά ταύτα να αποτελέσει τεράστια ευκαιρία για την Ευρώπη, που έχει δείξει την ικανότητα της στη διαχείριση κρίσεων κι επιβεβαιώνει αυτό που υποστηρίζουν οι στωικοί κι επαληθεύεται σήμερα στο ακέραιο «ουδέν κακόν, αμιγές καλού». Η σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία έχει διδάξει ότι οι «καλοί» που βρίσκουν λύσεις, είναι αθροιστικά περισσότεροι από τους «κακούς» που δημιουργούν κρίσεις. Σε αυτή την παραδοχή οφείλει να πατήσει η ενωμένη Ευρώπη για να συνεχίσει να είναι με τους «καλούς» της ιστορίας, που στο τέλος πάντα νικάνε.
Το LEP προτείνει: Greek Weird Wave | Δαβίδ Α.Φουσίεκ
Με παρόμοιο τρόπο, στον απόηχο της μεγάλης ύφεση που βίωσε η Ελλάδα μετά το 2009 (και ακόμα εν μέρει βιώνει), αναδύθηκε ένα καινούργιο μεταμοντέρνου κινηματογράφου, το Greek Weird Wave (Ελληνικό Παράξενο Κύμα), με καλλιτέχνες όπως ο Λάνθιμος και ο Κούτρας να εμπνέονται από το χάος της χώρας.
Από τις Σέβρες στη Λωζάνη – Πως φτάσαμε στην Μικρασιατική Καταστροφή | Οδυσσέας Δημόπουλος
Με τη Συνθήκη των Σεβρών, το όραμα της Μεγάλης Ιδέας, που υπήρχε στην ελληνική συνείδηση για 100 σχεδόν χρόνια, έλαβε ‘’σάρκα και οστά’’. Δόθηκε η ευκαιρία για διπλασιασμό της ελληνικής επικράτειας και επανάκτηση των ‘’αλύτρωτων εδαφών’’, με μία συνθήκη η οποία τελικώς δεν ψηφίστηκε από κανένα κοινοβούλιο (πλην του ελληνικού). Μετά τη μικρασιατική καταστροφή και την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, το ελληνικό κράτος έχει να αντιμετωπίσει το δυσκολότερο ζήτημα, που είναι η αποκατάσταση των προσφύγων στα ελληνικά εδάφη. Γίνεται προσπάθεια για κοινωνική ανασυγκρότηση και οικονομική ανάπτυξη με τους πρόσφυγες να είναι ταλαιπωρημένοι σωματικά και ψυχικά. Αναμφισβήτητα, καμία ευθύνη για τα γεγονότα και τις πολιτικές τις περιόδου 1920 – 1923 δεν έχουν οι περίπου 2.000.000 πρόσφυγες ( Έλληνες και Τούρκοι), που αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν τους τόπους και τις οικίες τους, προς χάριν συμφωνιών και πολέμων, που ποτέ δε ζήτησαν και ποτέ δεν αποφάσισαν.
Ηγεσία και αποτελεσματική διοίκηση | Iωάννα Γελάρδου
Με τον όρο διοίκηση εννοούμε μια προσπάθεια από πολλούς ανθρώπους που χρησιμοποιούν ορθολογικές κι επιστημονικές μεθόδους με βάση τις επιλογές τους και σκοπός τους είναι η καλύτερη απόδοση μιας οργάνωσης (τι είναι κράτος, τι είναι επιχειρήσεις, τι είναι σχολείο). Για τον όρο ηγεσία όπως και για τον όρο μάνατζμεντ δεν μπορούμε να πούμε πως υπάρχει ένας αποδεκτός ορισμός στις μέρες μας. Σε γενικές γραμμές, η ηγεσία, είναι μια από τις βασικές έννοιες της θεωρίας της διοικητικής επιστήμης. Με βάση τις κοινωνικές οργανώσεις, με την ηγεσία, μπορούμε να έχουμε επιτυχία ή αποτυχία. Κυρίως αυτό απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς οργανισμούς. Όσο περνούσαν τα χρόνια δημιουργήθηκαν κάποιες κατηγορίες ηγεσίας.