Written by 6:11 μμ Επικαιροτητα, Το LEP ρωτάει

Το LEP ρωτάει: Αξιολόγηση Εξίσωσης Πτυχίων ΑΕΙ- Κολεγίων

Εάν η κυβέρνηση προχωρούσε σε πρωτοβουλίες αντιμετώπισης των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα δημόσια ΑΕΙ και παράλληλα εξίσωνε τα πτυχία των ιδιωτικών κολεγίων με αυτά των κρατικών πανεπιστημίων, τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ισότητα.

Με αφορμή την υπερψήφιση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας για το Εθνικό Σύστημα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Κατάρτισης και Δια Βίου Μάθησης, όπου σύμφωνα με τροπολογία οι πτυχιούχοι κολεγίων θα έχουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με τους πτυχιούχους των ελληνικών πανεπιστημίων, έξι συντάκτες απαντούν στις ερωτήσεις του LEP για το εν λόγω ζήτημα.

1. Τι σημαίνει για εσάς μία πιθανή εξίσωση των πτυχίων ΑΕΙ με αυτά των κολεγίων;

Ηλιάνα Σκαπέρδα: Η εξίσωση των πτυχίων ΑΕΙ με αυτά των κολεγίων, όχι μόνο σηματοδοτεί την απαξίωση του εκπαιδευτικού συστήματος αυτού καθαυτού, αλλά και οποιασδήποτε προσπάθειας εισόδου στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα. Κινήσεις σαν αυτή καθιστούν αμφίβολο το μέλλον της δημόσιας δωρεάν παιδείας, ανοίγοντας το δρόμο για μια ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση, με προγράμματα σπουδών των οποίων μοναδικός στόχος είναι  η εξυπηρέτηση των σύγχρονων αναγκών της αγοράς εργασίας και των επιχειρήσεων, οδηγώντας ‘’μη κερδοφόρους’’ ή ‘’μη χρήσιμους’’ κλάδους βαθμιαία στο μαρασμό. Μάλιστα, εντείνεται το ταξικό χάσμα, καθώς το κεφάλαιο αγοράζει την επιτυχία και την εκπαιδευτική ευκαιρία, καθώς εγείρονται και ερωτήματα που αφορούν τη διαφύλαξη της αξιοκρατίας. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί την ισότητα ευκαιριών στην αγορά εργασίας και την μελλοντική ισότιμη αξιολόγηση των υποψηφίων για μια κοινή θέση;

Πέτρος Νικολούδης: Για εμένα αυτή η εξίσωση εκδηλώνει την αδιαφορία της ελληνικής κυβερνήσεως τόσο απέναντι στα δημόσια ΑΕΙ, όσο και απέναντι στους φοιτητές και στις φοιτήτριες που σπουδάζουν και αποφοιτούν από αυτά. Από αυτή τη πρωτοβουλία της κυβέρνησης προκύπτει και ένα άλλο ζήτημα. Οι απόφοιτοι από τα δημόσια ΑΕΙ, θα πρέπει πλέον να ανταγωνιστούν στους απόφοιτους των ιδιωτικών κολεγίων στο πλαίσιο εύρεσης εργασίας. Ο ανταγωνισμός δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, αρκεί να διεξάγεται με ίσους και δίκαιους όρους, κάτι το οποίο δε συμβαίνει σε αυτή τη περίπτωση. Οι απόφοιτοι ιδιωτικών κολεγίων πολλές φορές έχουν ένα οικονομικό και κοινωνικό κεφάλαιο, από τη στιγμή που είναι στη πλειοψηφία τους γόνοι οικογενειών της αστικής τάξης, το οποίο τους δίνει ένα αβαντάζ τόσο στην εύρεση εργασίας, όσο και στη ζωή γενικά, σε σχέση με τους απόφοιτους των δημοσίων ΑΕΙ, οι οποίοι πολλές φορές προέρχονται από τα χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα και δεν έχουν στη διάθεσή τους αντίστοιχο κεφάλαιο.

2. Η εξίσωση οδηγεί σε απαξίωση των πανεπιστημίων και της δημόσιας εκπαίδευσης ή προάγει την ισότητα στον εκπαιδευτικό χώρο;

Εύη Κλειτσίκα: Με την εξίσωση αυτή σαφώς προάγεται η ισότητα στον εκπαιδευτικό χώρο. Στις μέρες μας, δεν νοείται σε μια δημοκρατική χώρα να υπάρχουν διαστάσεις και αντιρρήσεις ως προς την πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Από την στιγμή που στην χώρα μας υπάρχουν ιδιωτικά Κολλέγια, ΙΕΚ τα οποία προσφέρουν τις ίδιες γνώσεις χωρίς να μειώνουν την ποιότητα τις τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η ισότητα είναι αναγκαία.

Ηλιάνα Σκαπέρδα: Η ισότητα στον εκπαιδευτικό χώρο προϋποθέτει κοινή αφετηρία και κοινές εκπαιδευτικές ευκαιρίες. Κάτι τέτοιο μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσω μιας ενιαίας δημόσιας και δωρεάν παιδείας, με τίτλους και προγράμματα σπουδών που προάγουν την επιστημονικότητα. Η ιδιωτική εκπαίδευση εκ προοιμίου αποκλείει όσους δεν έχουν την απαραίτητη οικονομική επιφάνεια ώστε να ανταπεξέλθουν σε αυτού του είδους τις υποχρεώσεις. Επιπλέον, προσφέρει πτυχία-εργαλεία για την αγορά εργασίας, όλο και πιο διαβαθμισμένα, υποβαθμίζοντας ολοένα και περισσότερο την ποιότητα των σπουδών, αλλά και των εργασιακών δικαιωμάτων των αποφοίτων μετέπειτα. Η εκπαιδευτική ισότητα οδηγεί και σε εργασιακή ισότητα, αποτρέποντας τον θηριώδη διαγκωνισμό και το κυνήγι προσόντων στο οποίο οι απαιτήσεις της αγοράς υποβάλλουν τους αποφοίτους της εκάστοτε ειδικότητας ένεκα του κέρδους.

Πέτρος Νικολούδης: Εάν η κυβέρνηση προχωρούσε σε πρωτοβουλίες αντιμετώπισης των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα δημόσια ΑΕΙ και παράλληλα εξίσωνε τα πτυχία των ιδιωτικών κολεγίων με αυτά των κρατικών πανεπιστημίων, τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ισότητα. Από τη στιγμή που τα δημόσια ΑΕΙ δεν έχουν την υλική και θεωρητική στήριξη της κυβέρνησης (σε αντίθεση με τα ιδιωτικά κολέγια), δε μπορούμε να μιλάμε για ισότητα στον δημόσιο χώρο.

Πηγή Εικόνας: https://www.google.com/search?q=%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CF%83%CF%89%CF%83%CE%B7+%CF%80%CF%84%CF%85%CF%87%CE%B9%CF%89%CE%BD+%CE%B1%CE%B5%CE%B9+%CE%BC%CE%B5+%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1+%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CE%B9%CE%B1&rlz=1C1CHBD_enGR919GR919&sxsrf=ALeKk00a324LZQHjiV_Y_yUtj_h7Td_dLw:1609427284230&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwiRusXsv_jtAhWY7KQKHZr4DGIQ_AUoAnoECAcQBA&cshid=1609427554050655&biw=1920&bih=969#imgrc=M1Q2V0gOE05fQM

3. Η πρακτική της εξίσωσης μπορεί να θεωρηθεί μία ιδεολογική ενέργεια και πράξη της κυβέρνησης στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού;

Άννα Μπιρμπιλοπούλου: Η σύνδεση της πρακτικής της εξίσωσης με τις θέσεις του νεοφιλελευθερισμού, θα μπορούσε να είναι υπαρκτή, αν λάβουμε υπόψιν το γεγονός ότι ο νεοφιλελευθερισμός αφορά οικονομικές πολιτικές, που ταυτίζονται με την ελεύθερη αγορά και την απουσία του κοινωνικού κράτους καθώς και την «ευθύνη των ίδιων των πολιτών» για να επιτύχουν. Με τα δεδομένα αυτά, εξισώνοντας τα δύο πτυχία, η οικονομική δυνατότητα των πολιτών για να διεκδικήσουν ένα πτυχίο, εξισώνεται με την προσπάθεια εισαγωγής σε ένα πανεπιστήμιο, με τη «βοήθεια» της «δημόσιας εκπαίδευσης» και του κρατικού φορέα.

Εύη Κλειτσίκα: Η συγκεκριμένη πρακτική ασφαλώς και αποτελεί προϊόν της ιδεολογικής και κυβερνητικής πράξης της κυβέρνησης. Η κάθε παράταξη στα πλαίσια της δημοκρατικής και κομματικής πολιτικής της, αλλά ακόμα και πριν παρουσιάσει το ενδελεχές πολιτικό πρόγραμμα της, ενεργεί με βάση την ιδεολογία την οποία αντιπροσωπεύει. Η συγκεκριμένη κυβέρνηση, ακολουθώντας την ιδεολογία της προβαίνει σε πολιτικές που ταυτίζονται μαζί της, πράγμα για το οποίο άλλωστε έλαβε και τη λαϊκή εντολή.

Παολίνα Ελέζι: Με αυτήν την ενέργεια η εκπαίδευση θα αποτελεί ένα προϊόν, αν μπορούμε να το θέσουμε με αυτόν τον τρόπο. Θα ενισχυθεί η ίδρυση ιδιωτικών σχολείων και κολεγίων και θα επικρατεί ο ανταγωνισμός. Το ποιόν και το επίπεδο της εκπαίδευσης θα αλλάξει και θα αφορά τις βασικές γνώσεις. Η Ελλάδα είναι από τα λίγα κράτη που παρέχουν δωρεάν εκπαίδευση σε όλα τα παιδιά καθόλη τη διάρκεια των μαθητικών χρόνων. Η κίνηση αυτή από τη μία θα αποτρέψει πολλούς γονείς να στείλουν τα παιδιά τους στα κολέγια, ώστε να μην ωφεληθούν οι επιχειρήσεις, ίσως όμως λόγω της αύξησης του ιδιωτικού τομέα να μην έχουν άλλη επιλογή. Επίσης, ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα των δημοσίων πανεπιστημίων είναι το πρόγραμμα Erasmus+ , είτε για φοίτηση είτε για πρακτική άσκηση, μια μοναδική εμπειρία, αφού ουσιαστικά παίρνουν υποτροφία στο πανεπιστήμιο του εξωτερικού, και σημαντική δεξιότητα για το βιογραφικό σημείωμα. Επομένως, γιατί να επιτραπεί η “κατάργηση” των παραπάνω δυνατοτήτων;

Πέτρος Νικολούδης: Ο νεοφιλελευθερισμός αποτελεί το ιδεολογικό υπόβαθρο της τωρινής κυβέρνησης. Μία από τις βασικές θέσεις του νεοφιλελευθερισμού, είναι ο περιορισμός των κρατικών δαπανών στις κοινωνικές υπηρεσίες και η είσοδος των ιδιωτών σε τομείς του κοινωνικού κράτους, όπως είναι η εκπαίδευση, καθώς και η απελευθέρωση της αγοράς από τις κρατικές παρεμβάσεις. Η εξίσωση των πτυχίων ΑΕΙ με αυτά των κολεγίων, συνάδει με το πνεύμα του νεοφιλελευθερισμού. Η κυβέρνηση ισχυροποιεί τη θέση των κολεγίων στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Πρόκειται για έναν έμμεσο περιορισμό του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής υπηρεσίας του κράτους. Η κυβέρνηση, αντί να ενισχύει τα δημόσια ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τα οποία έχουν βγάλει διακεκριμένους επιστήμονες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο και που παρά τις δυσκολίες (μειωμένες χρηματοδοτήσεις, έλλειψη προσωπικού) διακρίνονται στον χώρο της έρευνας και της καινοτομίας, τα εξισώνει με τα ιδιωτικά κολέγια, τα οποία ενώ υπάρχουν τόσα χρόνια και δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα των κρατικών πανεπιστημίων, δεν έχουν προσφέρει κάτι ουσιαστικό στο κοινωνικό σύνολο. Η αδιαφορία λοιπόν για τα κρατικά πανεπιστήμια από μεριάς της κυβερνήσεως και η εξίωση των πτυχίων των κολλεγίων με αυτά των ΑΕΙ, συνάδει με την ιδεολογία της κυβέρνησης, η οποία υποστηρίζει τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους και και την απελευθέρωση και ενδυνάμωση της παρουσίας του ιδιωτικού τομέα στις κοινωνικές υπηρεσίες.

Πηγή Εικόνας: https://www.google.com/search?q=%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CF%83%CF%89%CF%83%CE%B7+%CF%80%CF%84%CF%85%CF%87%CE%B9%CF%89%CE%BD+%CE%B1%CE%B5%CE%B9+%CE%BC%CE%B5+%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1+%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CE%B9%CE%B1&rlz=1C1CHBD_enGR919GR919&sxsrf=ALeKk030lNT6LqBAxcvNj0RYILYHZuuOpQ:1609429587563&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwj86e22yPjtAhXHNuwKHTAvB4cQ_AUoAnoECAcQBA&biw=1920&bih=969#imgrc=AYVmIUHX5l_BLM

4. Υπάρχουν όρια μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης; Αν ναι, ποια είναι αυτά; Αν όχι, θεωρείτε αχρείαστη την μία από τις δύο προοπτικές εκπαίδευσης;

Αθανασία Αβράμογλου: Μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης υπάρχουν όρια τα οποία καθορίζουν πολλοί παράγοντες (ή θα έπρεπε τουλάχιστον) έχοντας ως παρονομαστή τους πολίτες εφόσον αφορά αυτούς. Η ύπαρξη ιδιωτικής εκπαίδευσης εξυπηρετεί εκτός από κάποιες εκπαιδευτικές ανάγκες ορισμένων πολιτών και σημαντικά οικονομικά κίνητρα για την πολιτεία ώστε να την ενισχύσει. Ως εδώ καλά. Από το σημείο αυτό όμως, ξεκινάει κάτι διαφορετικό. Όταν η εκπαίδευση εξισώνεται στο βωμό του χρήματος δημιουργείται μια διαφορετική κατάσταση στην οποία όλοι οι απόφοιτοι δημοσίων και μη ιδρυμάτων, ανεξαρτήτως της αρένας που τρέχουν, διεκδικούν το ίδιο βραβείο. Σαφώς η ψήφιση του άρθρου 50, Νόμος 4653/2020 σύμφωνα με τον οποίο ταυτίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα με τα ακαδημαϊκά προσόντα, δίνει την δυνατότητα στους πτυχιούχους των κολεγίων να διεκδικούν διορισμό στην εκπαίδευση μέσω ΑΣΕΠ. Το γεγονός αυτό αποτελεί εμπαιγμό προς τους απόφοιτους των Ελληνικών Πανεπιστημίων, τους φοιτητές, τους μαθητές και τους αγώνες των γονιών για μια καλύτερη εκπαίδευση. Δυστυχώς όλες οι θυσίες και οι αγώνες των ελληνικών οικογενειών για να σπουδάσουν τα παιδιά τους, διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον, εξισώνονται με την οικονομική δυνατότητα κάποιων να στείλουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά κολέγια. Αυτή η οικονομική δυνατότητα αποτελεί ένα είδος «αξιοκρατίας» για πρόσβαση σε ίσα δικαιώματα με διαφορετικό βαθμό δυσκολίας. Έντονη αδικία προκαλεί η παντελής έλλειψη ελέγχου για το πρόγραμμα και το επίπεδο σπουδών των κολεγίων από την Πολιτεία, καθώς και των πτυχίων που δίνονται. Τα κολέγια ακολουθούν το Πρόγραμμα Σπουδών ενός ξένου πανεπιστημίου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ακολουθούν και το αντίστοιχο επίπεδο σπουδών τους. Επομένως, πως είναι δυνατόν απόφοιτοι Κολεγίων και ΑΕΙ με καθηγητές διαφορετικού γνωστικού επιπέδου να θεωρούνται ισάξιοι μεταξύ τους;

Ηλιάνα Σκαπέρδα: Τα όρια υφίστανται από τη στιγμή που προϋπόθεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας αποτελεί η οικονομική δυνατότητα ή η έλλειψη αυτής. Ένα δεύτερο όριο αφορά τη μέχρι τώρα υπόσταση των δημόσιων προγραμμάτων σπουδών ως πιο σφαιρικών, λιγότερο τεμαχισμένων σε εξειδικευμένες διαβαθμίσεις, εν αντιθέσει με την απόλυτη υποταγή των ιδιωτικών προγραμμάτων σπουδών στις συνθήκες εξειδίκευσης και κατακερματισμού, άρα των πιο αναλώσιμων αποφοίτων στην αγορά εργασίας. Επομένως, η συνεχής αναβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας με όσο το δυνατόν πιο ποιοτικά και ολοκληρωμένα εκπαιδευτικά προγράμματα, θα έπρεπε να βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των κυβερνητικών προτεραιοτήτων που αφορούν την εκπαίδευση, αντί των αποφάσεων και των πιέσεων που ευνοούν τον επιχειρησιακό χαρακτήρα του πανεπιστημίου. Οφείλουμε, λοιπόν, να διεκδικούμε μια ενιαία δημόσια και δωρεάν παιδεία, ώστε να εξασφαλιστεί η αξιοκρατία και η δυνατότητα πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση για όλους, με αξιοπρεπέστερη ένταξή μας στην αγορά εργασίας με βάση το αντικείμενο των σπουδών μας.

Παολίνα Ελέζι: Δεν υπάρχει κάποιο όριο σύγκρισης ανάμεσα στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση. Αυτό γίνεται αντιληπτό σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Για παράδειγμα, οι υποδομές των ιδιωτικών σχολείων και πανεπιστημίων υπερτερούν σε αυτές του δημοσίου και οι υπηρεσίες που προσφέρονται είναι περισσότερες και σε άριστη κατάσταση (π.χ. γυμναστήριο, βιβλιοθήκη). Και φυσικά εδώ τον πρωταρχικό ρόλο τον έχει η οικονομική συνεισφορά. Αυτά είναι λογικό να προσελκύουν γονείς και μαθητές/φοιτητές, ώστε να φοιτήσουν σε ιδιωτικά ιδρύματα. Τι γίνεται όμως με τη διαδικασία της διδασκαλίας, συγκεκριμένα στο χώρο των πανεπιστημίων; Η προσπάθεια που καταβάλλεται από τους μαθητές της 3ης Λυκείου, για να εισαχθούν στη σχολή της επιλογής τους είναι απαιτητική και χρονοβόρα, κάτι που συνεπάγεται τον περιορισμό του ελεύθερου χρόνου. Όταν ένας μαθητής όμως έχει αποφασίσει να εισαχθεί σε ένα κολέγιο, συχνά, δεν έχει μπει στη διαδικασία της οργανωμένης και τακτικής μελέτης, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανταποκριθεί ή να δυσκολευτεί στα πρώτα έτη των σπουδών του στις υποχρεώσεις του. Το ίδιο συμβαίνει και με το πτυχίο. Τα πανεπιστήμια αποσκοπούν στη διαμόρφωση της κριτικής και επιστημονικής σκέψης και οι φοιτητές κοπιάζουν για να το αποκτήσουν. Αντιθέτως, στα κολέγια κυριαρχεί το οικονομικό συμφέρον, οπότε και θεωρείται δεδομένο από τους σπουδαστές ότι θα το αποκτήσουν στο σωστό χρονικό διάστημα. Αχρείαστη δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ούτε η ιδιωτική ούτε η δημόσια εκπαίδευση, αλλά σίγουρα δεν έχουν την ίδια αξία.

Πηγή Εικόνας: https://www.google.com/search?q=%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CF%83%CF%89%CF%83%CE%B7+%CF%80%CF%84%CF%85%CF%87%CE%B9%CF%89%CE%BD+%CE%B1%CE%B5%CE%B9+%CE%BC%CE%B5+%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1+%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CE%B9%CE%B1&rlz=1C1CHBD_enGR919GR919&sxsrf=ALeKk00a324LZQHjiV_Y_yUtj_h7Td_dLw:1609427284230&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwiRusXsv_jtAhWY7KQKHZr4DGIQ_AUoAnoECAcQBA&cshid=1609427554050655&biw=1920&bih=969#imgrc=99TvJuDg32UmdM

5. Θεωρείτε ότι η συγκεκριμένη απόφαση για τα πανεπιστήμια οφείλεται σε μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού; Αν λάβουμε υπόψη και την παράλειψη αναθεώρησης του άρθρου 16 κατά την διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος το 2019;

Αθανασία Αβράμογλου: Το άρθρο 16 του Συντάγματος παράγραφος 5 θα επέτρεπε την ίδρυση μη δημόσιων πανεπιστημίων το οποίο δεν αναθεωρήθηκε. Αυτή η απόφαση για τα δημόσια πανεπιστήμια δεν είναι εκσυγχρονιστική, αλλά αντιδραστική. Απαξιώνει τον αγώνα των δημόσιων πανεπιστημίων να παρέχουν δωρεάν δημόσια ανώτατη εκπαίδευση σε όλους τους πολίτες. Τα ΑΕΙ για να αποφύγουν την οικονομική εξαθλίωση οδηγούνται να λειτουργούν ως «κερδοφόρες επιχειρήσεις» πουλώντας υπηρεσίες εκπαίδευσης (ήδη έχουμε μεταπτυχιακά προγράμματα με δίδακτρα). Παράλληλα με την χρηματοδότηση των ιδιωτικών κολεγίων περιορίζεται ο ήδη πενιχρός προϋπολογισμός των ΑΕΙ. Είναι δίκαιο το κράτος να χρηματοδοτεί εκπαιδευτικές επιχειρήσεις που παρέχουν «ανώτατη» εκπαίδευση; Μήπως η μόρφωση αρχίζει να γίνεται αγαθό για λίγους και «καλούς»; Μήπως εκσυγχρονισμός είναι η προσπάθεια του κράτους να μειώσει τις οικονομικές και κοινωνικές διαφορές μέσω της εκπαίδευσης; Εκσυγχρονισμός τελικά τι σημαίνει;

Άννα Μπιρμπιλοπούλου: Προσπάθεια εκσυγχρονισμού θα αποτελούσε η σταδιακή και σε βάθος αναδιαμόρφωση της δημόσιας παιδείας σε όλους τους τομείς, σε όλες τις βαθμίδες, ώστε να είναι πραγματικά δημόσια και όχι υπό όρους, ώστε να έχει ως στόχο την «πραγματική» εκπαίδευση, και να σέβεται τόσο τους/τις μαθητές/μαθήτριες -φοιτητές/τριες, όσο και τους δασκάλους/ες- καθηγητές/ καθηγήτριες. Η εξίσωση αυτή, απλώς δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την ήδη επιβαρυμένη δημόσια εκπαίδευση.

Εύη Κλειτσίκα: Ασφαλώς και η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί δείγμα εκσυγχρονισμού. Άλλωστε, οτιδήποτε συμβαίνει και επιφέρει διορθωτικές αλλαγές έχει εκσυγχρονιστική χροιά. Το άρθρο 16 δεν αναθεωρήθηκε, διότι αυτό όφειλε να γίνει στην προηγούμενη Βουλή, καθώς αποτελούσε αρμοδιότητα της προηγούμενης κυβέρνησης. Το συγκεκριμένο άρθρο ήταν αναγκαίο να αναθεωρηθεί διότι είναι ένα από τα βασικά για την εκπαίδευση. Άλλωστε είχαν γίνει προτάσεις στα πλαίσια των διαβουλεύσεων, για την αλλαγή κάποιων διατάξεων του άρθρου και την μέριμνα για την ιδιωτική εκπαίδευση, ωστόσο δεν τελεσφόρησαν για ιδεολογικούς κυρίως λόγους.

6. Έχει λεχθεί ότι η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί μέρος Οδηγίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θεωρείτε ότι το ελληνικό σύστημα είναι έτοιμο για διαρθρωτικές αλλαγές ώστε να πλησιάσει το αντίστοιχο ευρωπαϊκο;

Αθανασία Αβράμογλου: Τα μέλη της Συγκλήτου του ΑΠΘ ως ακαδημαϊκό, ερευνητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό της χώρας επιθυμούν να συνεισφέρουν στην ουσιαστική βελτίωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης και για τον λόγο αυτό προτείνουν τα παρακάτω μέτρα. Τα κολέγια που συνεργάζονται με Πανεπιστήμια του εξωτερικού, εκτός του ελέγχου που τυγχάνουν από την αρχή αξιολόγησης της χώρας προέλευσης, να αξιολογούνται με τα ίδια κριτήρια και από την ίδια ανεξάρτητη αρχή που αξιολογεί όλα τα ελληνικά ΑΕΙ, πιστοποιώντας παράλληλα τα προγράμματα σπουδών τους. Οι τίτλοι σπουδών των αποφοίτων των κολεγίων να ελέγχονται για την ακαδημαϊκή ισοτιμία και αντιστοιχία από το ΔΟΑΤΑΠ καθώς και για την επαγγελματική ισοτιμία και ισοδυναμία από το ΣΑΕΠ. Ειδικά για τους/τις αποφοίτους/ες των «καθηγητικών» και παιδαγωγικών σχολών, το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας (ΠΠΔΕ) να αποτελεί προϋπόθεση για οποιαδήποτε συμμετοχή σε διαδικασίες διορισμού που προβλέπονται από την ελληνική πολιτεία. Σημειώνεται ότι οι απόφοιτοι/ες των δημόσιων ΑΕΙ αποκτούν το ΠΠΔΕ κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Ένα ευρωπαϊκό μέτρο δε μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα μόνο και μόνο επειδή εφαρμόστηκε σε μια άλλη χώρα. Πίσω από κάθε νέα μεταρρύθμιση χρειάζεται η συμβολή ειδικού επιστημονικού δυναμικού (κοινωνιολόγοι, νομικοί, παιδαγωγοί). Ένα ακόμη γρήγορο μέτρο δήθεν εκσυγχρονισμού, σε χρόνο βρασίματος ενός λαχανικού, δεν αξίζει στην παιδεία μας. Ο εκσυγχρονισμός είναι η ευκαιρία που δίνει το κράτος στα μέλη του για ανέλιξη και όχι κάποια νομική μεταρρύθμιση υπέρ των εσόδων των επιχειρηματιών εκπαίδευσης.

Άννα Μπιρμπιλοπούλου: Μιλάμε για διάφορα συστήματα εκπαίδευσης και λειτουργίας, οπότε θεωρώ ότι μια αποσπασματική ένταξη κάποιων ευρωπαικών στοιχείων θα δημιουργήσει κάτι καινούριο, το οποίο όμως, σε συνδυασμό με τις υπάρχουσες αδυναμίες στο ζήτημα της εκπαίδευσης, θα δυσκολέψει κι άλλο την κατάσταση.

Παολίνα Ελέζι: Για να γίνει εφικτή η εξίσωση των πτυχίων Α.Ε.Ι. και κολεγίων, πρέπει να ανατραπεί και το εκπαιδευτικό σύστημα στο σύνολό του. Η ιδιωτική με τη δημόσια εκπαίδευση πρέπει να αποκτήσουν ίδια βαρύτητα. Βέβαια, κάτι τέτοιο όπως είναι λογικό θα προκαλέσει αντιδράσεις και ήδη φαίνεται να μη βρίσκει πολλούς υποστηρικτές η συγκεκριμένη απόφαση, η οποία και πάρθηκε εν μέσω πανδημίας. Η εξίσωση των πτυχίων σημαίνει και την απόρριψη ή και τον παραγκωνισμό, θα μπορούσαμε να πούμε, της επιστημονικής σκέψης που προσφέρουν τα πανεπιστήμια. Επιπλέον, εφόσον τα κολέγια αντιπροσωπεύουν την ευρωπαϊκή ή αμερικανική εκπαιδευτική διαδικασία, ίσως οι νέοι προτιμούν να σπουδάσουν στο εξωτερικό και να αποκατασταθούν επαγγελματικά άμεσα και στον ανάλογο κλάδο. Συνεπώς, το Ελληνικό Σύστημα δεν έχει τη δυνατότητα να θέσει σε εφαρμογή το νέο νόμο, τουλάχιστον στη συγκεκριμένη περίοδο, αλλά εάν προχωρήσει σε μια τέτοια διαδικασία δε θα καταφέρει να προχωρήσει.

Πηγή Εικόνας: https://www.google.com/search?q=%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CF%83%CF%89%CF%83%CE%B7+%CF%80%CF%84%CF%85%CF%87%CE%B9%CF%89%CE%BD+%CE%B1%CE%B5%CE%B9+%CE%BC%CE%B5+%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1+%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CE%B9%CE%B1&rlz=1C1CHBD_enGR919GR919&sxsrf=ALeKk00a324LZQHjiV_Y_yUtj_h7Td_dLw:1609427284230&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwiRusXsv_jtAhWY7KQKHZr4DGIQ_AUoAnoECAcQBA&cshid=1609427554050655&biw=1920&bih=969#imgrc=BO5qjOP8TsjCVM&imgdii=U5wMCwBK9_qpJM

Συντάκτες:

Αθανασία Αβράμογλου, Απόφοιτη Εισαγωγικής Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών- Τμήματος Θεολογίας

Άννα Μπιρμπιλοπούλου, Φοιτήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας

Εύη Κλειτσίκα, Φιλόλογος

Ηλιάνα Σκαπέρδα, Απόφοιτη Εισαγωγικής Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών- Τμήματος Θεολογίας

Παολίνα Ελέζι, Φοιτήτρια Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών

Πέτρος Νικολούδης, Κοινωνικός Επιστήμονας- Φοιτητής Κοινωνικής Εργασίας

Πηγή Εικόνας: https://www.google.com/search?q=private+puvlic&tbm=isch&ved=2ahUKEwiRpqDLxPjtAhWPKewKHag_DTIQ2-cCegQIABAA&oq=private+puvlic&gs_lcp=CgNpbWcQAzoECCMQJzoHCCMQ6gIQJzoFCAAQsQM6AggAOggIABCxAxCDAToECAAQHjoECAAQE1CfnwVYvOkFYKzrBWgBcAB4BIABkgGIAacnkgEEMC4zOZgBAKABAaoBC2d3cy13aXotaW1nsAEKwAEB&sclient=img&ei=TO7tX5HQI4_TsAeo_7SQAw&bih=912&biw=1903&rlz=1C1CHBD_enGR919GR919&hl=el#imgrc=QGqbTO8gk7umvM

(Visited 286 times, 1 visits today)

Κλείσιμο