Η ταινία χρονικά τοποθετείτε κατά την διάρκεια της μεγάλης απεργίας των ανθρακωρύχων το 1984 υπό την κυβέρνηση Θάτσερ στη Βρετανία. Βασίζεται σε μια πραγματική και σχετικά άγνωστη ιστορία. Η πλοκή επικεντρώνεται γύρω από το δυνατό δεσμό που δημιουργήθηκε ανάμεσα σε δύο φαινομενικά ετερόκλητες ομάδες, τους ακτιβιστές και μέλη της ομάδας “Lesbians and Gays Support the Miners”, η οποία ιδρύθηκε στο Λονδίνο και μιας κοινότητας απεργών ανθρακωρύχων στην Ουαλία. Παρά τις διαφορές τους, με αφετηρία το κοινό αίσθημα της καταπίεσης και την άδικη αντιμετώπιση που δέχονται αμφότερες οι ομάδες από ένα σύστημα που μοιάζει να τους παραγκωνίζει και μια πολύ επικριτική και προκατειλημμένη συντηρητική κοινωνία, αποφασίζουν να στηρίξουν η μια την άλλη. Η αρχή γίνεται από τα μέλη του LGSM, όταν αποφασίζουν να συγκεντρώσουν χρήματα προς στήριξη αυτών των οικογενειών.
Μέσω της κινηματογραφικής αφήγησης εξελίσσεται η ιστορία των αγώνων των δυο αυτών κοινοτήτων. Από τη μία, οι απεργοί και οι οικογένειες τους, οι οποίοι παρά τις δυσμενείς συνθήκες που βιώνουν συνεχίζουν να παλεύουν με όσες δυνάμεις και όσους πόρους τους έχουν απομείνει, υπερασπιζόμενοι τις θέσεις τους. Από την άλλη, βλέπουμε τις προσπάθειές και τις δράσεις της γκέι κοινότητας του Λονδίνου και την προσπάθεια διεκδίκησης για τα αυτονόητα, δηλαδή ίσα δικαιώματα και σεβασμό. Φυσικά, δεν είναι όλα ειδυλλιακά και συχνά οι χαρακτήρες έρχονται αντιμέτωποι με δύσκολες και αποκαρδιωτικές καταστάσεις τις οποίες όμως δεν αφήνουν να τους σταθούν εμπόδιο.
Με αρκετό χιούμορ και στιγμές έντονης συγκίνησης, καταφέρνει να ισορροπήσει μεταξύ του δραματικού /σοβαρού και του ανάλαφρου δίνοντας ταυτόχρονα μια ρεαλιστική απεικόνιση της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης της εποχής. Αν και ιδιαίτερα πολιτικά φορτισμένη, αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει είναι ο τρόπος με τον οποίο αναδεικνύει τις ανθρώπινες σχέσεις που αναπτύχθηκαν και άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου, καθώς και το «δέσιμο» αυτών των δύο κοινοτήτων. Μια από τις βασικές θεματικές που διέπει όλη την ταινία είναι η αξία και η σημασία της αλληλεγγύης καθώς και η ιδέα ότι συχνά αυτά που μας ενώνουν είναι πολλά περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Μας υπενθυμίζει πως στο τέλος της ημέρας, όσο έχουμε ο ένας τον άλλον είμαστε πιο δυνατοί από όσο πιστεύουμε.
Μεταξύ άλλων, έχει λάβει το βραβείο Καλύτερης Βρετανικής Ανεξάρτητης Ταινίας στα Βρετανικά Βραβεία Ανεξάρτητου Κινηματογράφου καθώς και ήταν υποψήφια για μία Χρυσή Σφαίρα.
Γεωργία Βουτσά, Φοιτήτρια Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών
