Καθώς περνάμε πολλές ημέρες σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση,αυτή της καραντίνας,έχουμε πολύ χρόνο για σκέψεις.Οι απλοί άνθρωποι,εμείς όλοι που καθόμαστε στα σπίτια μας δεν είμαστε ήσυχοι.Και η ανησυχία αυτή πηγάζει από προβληματισμούς για την μετά-καραντίνας εποχή. Όσοι από εμάς έχουμε εργασία και εργαζόμαστε από το σπίτι,έχει καλώς.Δεν χάνουμε τίποτα,εκτός των ωρών μετακίνησης. Όσοι από εμάς,εργαζόμαστε εκ περιτροπής,ανά μία εβδομάδα,δηλαδή δύο το μήνα,έχουμε δει τα έσοδά μας να μειώνονται κατά 50%.Πράγμα που σημαίνει ότι σε λίγο χρονικό διάστημα,έχουμε χάσει το μισό των εσόδων μας.Με τα οποία θα πρέπει να καλύψουμε ενοίκιο,δέκο,διατροφή και άλλα έξοδα σε φροντιστήρια και άλλες ανάγκες.Οι συνταξιούχοι είναι οι πλέον ωφελημένοι προς το παρόν,αν δεν δουν και αυτοί περικοπές στις συντάξεις τους,λειτουργώντας σαν μικρές δεξαμενές χρήματος προς την οικογένεια.Οι δημόσιοι υπάλληλοι,επίσης βγαίνουν ωφελημένοι,αφού λαμβάνουν το μισθό τους ως έχει.
Με τα ελευθέρια επαγγέλματα,τι κάνουμε και τι σκέψεις έχουν οι κυβερνώντες;Είναι αρκετά τα 800 ευρώ σε βάθος χρόνου;Και αλήθεια,το μειωμένο μίσθωμα ενός επαγγελματία αρκεί για να του εξασφαλίσει ρευστό ώστε να διατηρήσει την επιχείρησή του μέχρι το τέλος της καραντίνας;
Το κράτος το ίδιο δεν έχει ατέλειωτα αποθεματικά προκειμένου να χρηματοδοτήσει όλους εκείνους τους ανέργους που θα προκύψουν.Και θα είναι πολλοί,πάρα πολλοί.Σίγουρα κάποιος σχεδιασμός υπάρχει.Γνωρίζουν και δεν μας ανακοινώνουν κάτι;Υπάρχει πλαν Β σε περίπτωση που διαφωνήσει η ευρωπαϊκή ένωση να στηρίξει,με όποιους τρόπους κριθούν αναγκαίοι ή συμφωνηθέντες τις χώρες μέλη τη;Και σε περίπτωση που μείνουμε μονάχοι μας,υπάρχουν χρήματα να δοθούν στην αγορά για την επανεκκίνησή της;
Είναι κάποια ερωτήματα αυτά,που απαντήσεις δεν έχουν προς το παρόν.Ναι ξέρω,γνωρίζω πολύ καλά ότι προέχει η δημόσια υγεία.Προέχει το να ξεπεράσουμε τον κίνδυνο μετάδοσης του κορωνοιού, για να μπορέσουμε να βάλουμε τον μηχανισμό της οικονομίας ξανά μπροστά. Όμως,μέχρι τότε,πόσες υποχωρήσεις θα έχουμε κάνει.Ποια νομοσχέδια θα περάσουν και τι θα λένε αυτά.Πόσους συμβιβασμούς θα κάνει το κράτος με τις τράπεζες και με τι κόστος και σε ποιανού το μέρος θα κλείνει η πλάστιγγα. Τί σκέψεις έχουν όσοι μας κυβερνούν; Σίγουρα δεν θα μπορέσουμε σε οικονομικό επίπεδο να αντέξουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα,γιατί κανένας μας δεν ήταν προετοιμασμένος για την κατάσταση που βιώνουμε.Και σε ψυχικό επίπεδο,φτάνει να μην τελειώσουν οι αντοχές μας. Γιατί τότε θα αντιδράσουμε και μάλιστα σθεναρά. Ελπίζω μόνο να μείνουν σε σκέψεις τα όσα αναφέρω και να μην δούμε πράξεις που καταλύουν κάθε αξιοπρέπεια.
Χριστίνα Κινατίδου, Πολιτικός Επιστήμονας
