Ένα χρόνο πριν, στις 7 Οκτωβρίου 2020 στο Εφετείο Αθηνών ανακοινώθηκε στη θέα χιλιάδων διαδηλωτών, η καταδικαστική απόφαση για τη Χρυσή Αυγή και η αναγνώριση της ως εγκληματικής οργάνωσης-συμμορίας. Ένα χρόνο πριν κρίθηκαν ένοχοι όλοι οι Ρουπακιάδες και τα τάγματα φιδιών για το pogrom ρατσιστικών, ιδεολογικών, φυλετικών επιθέσεων και τις ψυχές των Παύλο Φύσσα, Σαχζάτ Λουκμάν, Αμπντούλ Μάναν και όλων των θυμάτων του φασισμού, να βρίσκουν ύστερη δικαίωση. Η σύσταση της ως κοινοβουλευτικό κόμμα αποτέλεσε αδιαμφισβήτητα τη μεγαλύτερη πολιτική κρίση στην Ελλάδα μετά την επταετία των Απριλιανών και της στρατιωτικής δικτατορίας. Ωστόσο, όπως δυστυχώς αποδείχθηκε, η δίκη της Χρυσής Αυγής ήταν απλώς στάχτη στα μάτια και στυγνός αποπροσανατολισμός. Ο φασισμός εκκολάφθηκε απο την τραγική πολιτική διακυβέρνηση της Ελλάς των μνημονίων, της λιτότητας, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, με αποτέλεσμα σήμερα να ομιλούμε αόριστα για «θεωρία των δύο άκρων». Η ακροδεξιά ρητορική εκτός απο καίριες υπουργικές θέσεις και τις γειτονιές των μεγαλουπόλεων τώρα εισβάλει και στα σχολεία! Το ζήτημα έχει βαθιές ρίζες απο το παρελθόν στη χώρα και το ξερίζωμα πρωτίστως απο το “εγώ” μας φαντάζει πλέον μονόδρομος.
Το χρονικό της επανεμφάνισής τους έλαβε χώρα έξω απο το ΕΠΑΛ Σταυρούπολης της Θεσσαλονίκης, εκεί όπου πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική πορεία φοιτητών ως απάντηση στον τραμπουκισμό που δέχθηκαν συμφοιτητές τους κάποιες μέρες νωρίτερα απο φασίστες, ή μαθητές που χαιρετούσαν απλώς αρχαιοελληνικά εντός του σχολείου. Στο πλαίσιο συγκέντρωσης μνήμης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αλλά και του ζητήματος της ελάχιστης βάσης εισαγωγής που στέρησε απο 40.000 μαθητές την είσοδο τους στα ΑΕΙ, η θρασύδηλη αυτή επίθεση έμελλε να κρύβει πολλά περισσότερα κίνητρα. Απο τα video τα οποία κάνουν τον γύρο του διαδικτύου βλέπουμε σε ώρα αιχμής και ενόσω το σχολείο ακόμα πραγματοποιούσε μαθήματα, 50 άτομα με μαύρα ρούχα οργανωμένα με ρόπαλα και μαχαίρια, πανομοιότυπα με τάγματα εφόδου, με κουκούλες και καλυμμένα πρόσωπα να επιτίθενται σε απλούς διαδηλωτές, άοπλους φοιτητές. Λίγες ώρες μάλιστα μετά την αιματηρή αυτή επίθεση το Μέτωπο Νεολαίας της Χρυσής Αυγής έσπευσε να δώσει μήνυμα στήριξης στα φασιστοειδή με τα κράνη. Η ΕΛ.ΑΣ απο την άλλη με απίστευτα αποθέματα ανοχής παρακολουθούσε εν δυνάμει δολοφόνους να αλωνίζουν, ενώ σα να μην έφτανε αυτό, τα χημικά και τα δακρυγόνα έπνιξαν τους φοιτητές κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε τη λογική πίσω απο την ύποπτη αδράνεια της αστυνομίας.
Ο φόβος δέν έχει θέση στο φλέγον αυτό ζήτημα και η συσπείρωση είναι πιο αναγκαία απο ποτέ με τη βία αυτή να βασίζεται στο κίνητρο της αντίθετης γνώμης. Πόση βία μπορεί ακόμη να ανεχτεί η φοιτητική κοινότητα απο κράτος και παρακράτος επειδή φωνάζει για τα δικαιώματα που της στερούν; Καταδικάζουμε την βία των φασιστών που ανήκουν σε τάγματα εφόδου και σε ομάδες που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα και η βία αυτή προέρχεται μόνο απο τη μία πλευρά, επομένως το σλόγκαν των ημερών «καταδικάζουμε τη βία απο όπου κι αν προέρχεται» είναι πέρα για πέρα αποπροσανατολιστικό. Τα ΜΜΕ έκαναν λόγο για «επεισόδια» και μεμονωμένο περιστατικό την στιγμή που η μία πλευρά κρατούσε μαχαίρι και η άλλη λόγο φωτιά, η μία πλευρά βουτηγμένη στο μίσος και η άλλη στη διεκδίκηση προσδοκιών για ζωή. Η επιμονή της κοινωνίας, άλλωστε, καταδίκασε την αδερφή του κράτους, τη βία που ασκούν τα φασιστοειδή και το ίδιο οφείλει να πράξει τώρα που η κυβέρνηση τους έχει ανάγκη όσο ποτέ σύμφωνα με τα γεγονότα.
Τι κι αν μετράμε σε διάστημα ολίγων ημερών επιθέσεις ταγμάτων ακροδεξιών σε Σταυρούπολη, Ηλιούπολη και Ν. Ηράκλειο με θύματα απλούς πολίτες, γνωστοί για το ακροδεξιό τους παρελθόν υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης έδωσαν ρεσιτάλ ξεπλύματος της βίας των φασιστοειδών δομώντας το αφήγημα των δύο άκρων. «Είδα κάτι ανθρώπους με ρόπαλα και κόκκινες σημαίες έξω απο το σχολείο. Εγώ βλέπω και τα δύο» δήλωσε ο Υπ. Εσωτερικών, Μάκης Βορίδης με την κυβέρνηση να διαλέγει πλευρά, να εξισώνει τη σημαία με το μαχαίρι και να συντάσσεται με αυτούς τους οποίους τιτιβίζουν πως πολέμησαν και καταδίκασαν τη Χρυσή Αυγή, ξεχνώντας το λαό που πρωτοστάτησε στους αγώνες ενάντια στον φασισμό, αυτόν που σήμερα ψεκάζει χημικά για να τον φιμώσει. Δεν είναι απλά η θεωρία των δύο άκρων, μα περισσότερο το ξέπλυμα του φασισμού και των υποστηρικτών του, που τυγχάνουν να συμπλέουν με αυτούς της ΝΔ.
Η ταξική αντιμετώπιση του ζητήματος βρίσκει αντίθετη σύσσωμη την εκπαιδευτική κοινότητα. Το σκηνικό εμφυλίου σε παιδικές ψυχές και η κλιμάκωση της βίας έχει ως στόχο την πρόκληση φόβου και αβεβαιότητας στα δημόσια σχολεία με τη σπίλωση των σχολείων να διαδέχονται αυτή των ΑΕΙ και τις παρακρατικές ομάδες να αλωνίζουν. Η Υπουργός Παιδείας ούτε είδε ούτε άκουσε για τους ναζιστικούς χαιρετισμούς και τα χρυσαυγίτικα συνθήματα μίσους, ενώ χρειάστηκε να περάσει διάστημα δύο ημερών για να ζητήσει την παρέμβαση εισαγγελέα. Στην ακροδεξιά ρητορική της κυβέρνησης οι φοιτητές έχουν στο πλευρό τους την εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και την πλειοψηφία της μαθητικής κοινότητας που καταδικάζουν το ξέπλυμα της Χρυσής Αυγής απο ΕΛ.ΑΣ, ΜΜΕ και κυβέρνηση, καθώς οι φασίστες δεν έχουν χώρο πουθενά στη κοινωνία παρά μόνο στον κάδο των αχρήστων της Ελληνικής Ιστορίας. Στην στοχοποίηση λοιπόν των σχολείων μας απαντάμε με κινητοποιήσεις και αγώνες.
«Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια, στο μυαλό είναι ο στόχος».
Ο φασισμός φυτρώνει στη δυστυχία, καλλιεργείται απο την αμάθεια και ποτίζεται με το νερό της ιστορικής λήθης. Μπορεί να καταδικάστηκαν οι υπαίτιοι, ωστόσο οι ρίζες του φασισμού αγκαλιάζουν το σύστημα εδώ και δεκαετίες. Χρέος μας, λοιπόν, είναι οι επόμενες γενιές να μη φοβούνται το διαφορετικό μα να το σέβονται, να το αγαπούν. Στον τόπο μαζικού ξεριζωμού αιματηρών μεταναστών κι αμέτρητων προσφύγων ο φασισμός δεν έχει θέση, και οι ελιγμοί της κυβέρνησης σε ακροδεξιά κύματα με ανιστόριτες θεωρίες άκρων με υπέρμετρη προπαγάνδα θα πέσουν στο κενό, πολύ απλά γιατί αυτός ο τόπος δεν αντέχει νέο εμφύλιο.
Ιωάννης Φωτιάδης, Φοιτητής Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών
