Σε αυτό το άρθρο θα σχολιάσω σύντομα κάποια σημαντικά εκπαιδευτικά γεγονότα της τελευταίας περιόδου, τα οποία μπορεί να «τράβηξαν πάνω τους τα βλέμματα», αλλά ίσως επιφανειακά και ίσως για άλλους (από αυτούς που θα έπρεπε) λόγους.
Αρχικά, την περίοδο των Πανελλαδικών, η ΟΛΜΕ αποφάσισε να συμμετάσχει στις απεργιακές κινητοποιήσεις κατά του νέου εργασιακού νομοσχεδίου, αλλά πρώτα διαφύλαξε πως δεν θα επηρεαστούν οι εξετάσεις των μαθητών. Το ίδιο έπραξαν και άλλοι κλάδοι που απεργούσαν, με σκοπό και αυτοί το συμφέρον των μαθητών. Η κυβέρνηση όμως, και το αρμόδιο Υπουργείο «έτρεξε» να σχολιάσει αρνητικά την απεργία των εκπαιδευτικών, με κάθε δυνατό δημόσιο τρόπο, αφού ελέγχει ουσιαστικά τα περισσότερα ΜΜΕ της χώρας. Αυτό έγινε χωρίς λόγο, αφού ήδη είχε εξασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα.
Στην συνέχεια, μια νέα στάση εργασίας της ΟΛΜΕ, δυναμίτισε πάλι την ατμόσφαιρα. Εδώ η αιτία ήταν διαφορετική, όμως η έντονη αντίδραση του Υπουργείου η ίδια. Δεν θα κρίνω αν είχε δίκιο ή άδικο. Αλλά προσέφυγε αμέσως στα δικαστήρια, διαφημίζοντάς το μάλιστα παντού. Μα αν έχεις δίκιο, δεν χρειάζεσαι διαφήμιση για να σε υπερασπιστούν στον δημόσιο λόγο, ούτε τυμπανοκρουσίες! Όμως και αυτό το γεγονός εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Και όπου να’ ναι έρχεται και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών… Αν και επηρεάζονται και οι υπερασπιστές της κυβέρνησης, δεν φαίνεται να νοιάζεται ιδιαίτερα για αυτό.
Ποια είναι λοιπόν η κοινή συνιστώσα όλων των παραπάνω; Οι αρμόδιοι κάθε φορά, προσπαθούν με ένα επικοινωνιακό ελεγχόμενο σόου, με μια μεγαλειώδη παράσταση να στοχοποιήσουν τους εκπαιδευτικούς. Κάθε φορά! Προσφεύγουν στην δικαιοσύνη άμεσα, πρώτο θέμα στις ειδήσεις, γράφουν tweets, εύχονται η δικαιοσύνη να πάρει το μέρος τους, κρίνουν συνεχώς και πολλά άλλα. Μια λογική ξεπερασμένη, άλλων εποχών, επικίνδυνη και ανούσια. Και το κάνουν αυτό, οι ίδιοι που υποβάθμισαν τα ελληνικά πανεπιστήμια, στέλνουν σε αυτά αστυνομία, δημιούργησαν προβλήματα στα Εσπερινά, δεν μιλούν με τους εκπαιδευτικούς, ανοίγουν σχολεία με κουβέρτες, δίνουν voucher το καλοκαίρι και υποβαθμίζουν την δια βίου μάθηση στην χώρα. Όσοι στέλνουν τους φοιτητές στα κολλέγια, και απαξιώνουν τα πτυχία των δημόσιων ΑΕΙ, τώρα κουνούν και το δάχτυλο!
Γιώργος Λαμπρόπουλος, Κοινωνικός Ανθρωπολόγος – Φοιτητής ΠΜΣ Κοινωνικής και Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας
