Από Σεπτέμβρη αναμένεται να μπει στα ελληνικά σχολεία το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Όμως πόσο καλά θα πάει η απόπειρα αυτή λαμβάνοντας υπόψη ότι φορείς σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης – δυστυχώς ή ευτυχώς- δεν είναι μόνο το σχολείο, αλλά και η οικογένεια, οι φίλοι, τα ΜΜΕ, το διαδίκτυο, οι ειδικοί επιστήμονες. Είμαστε λοιπόν ήδη σεξουαλικά διαπαιδαγωγημένοι ή για να το θέσω καλύτερα μάλλον σεξουαλικά ανάγωγοι…
Η υπουργός παιδείας ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «σκοπός του προγράμματος είναι η ανάπτυξη δεξιοτήτων, όπως η ρομποτική, ο εθελοντισμός, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση κτλ…. βοηθούν τα παιδιά να προσαρμόζονται σε ένα περιβάλλον που μεταλλάσσεται. Περνάμε από τη στείρα αποστήθιση σε ένα σχολείο ουσιαστικό και εξωστρεφές». Έχει ήδη ξεκινήσει λάθος. Δεν μπορούμε να θεωρούμε δεξιότητα την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, γιατί δεν είναι. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι τρόπος ζωής. Πρόκειται, θα λέγαμε, για ένα είδος συμπεριφοράς.
Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε από YRBS, σχεδόν το 50% των εφήβων ηλικίας 12-15 ετών είχε τουλάχιστον μία σεξουαλική εμπειρία. Άραγε πότε είναι η σωστή στιγμή ένας μαθητής να διαπαιδαγωγηθεί σεξουαλικά; Κατά πόσο έτοιμο είναι το ελληνικό σχολείο να δεχτεί την αλλαγή αυτή και το βασικότερο, πόσο έτοιμη είναι η κοινωνίας μας;
Πλέον τα παιδιά πολύ εύκολα έχουν πρόσβαση σε πηγές (παρα)πληροφόρησης. Με ένα κλικ η οποιαδήποτε πληροφορία εμφανίζεται στην οθόνη σου. Ένας έφηβος που θα έχει περιέργεια να ενημερωθεί γύρω από το σεξ, επειδή πιθανότατα ντρέπεται να το συζητήσει με κάποιον μεγαλύτερο, μιας και συχνά νιώθει ενοχικά, μπορεί να αναζητήσει σχετικές πληροφορίες στο διαδίκτυο. Η ποσότητα των πληροφοριών καλή, η ποιότητα τους όμως εξαιρετικά κακή. Μάλιστα οι περισσότεροι νέοι προσπαθούν να λύσουν όλες αυτές τις απορίες μέσω των ταινιών ερωτικού περιεχομένου, που συνήθως δεν συμπίπτουν με την πραγματικότητα. Και έτσι σιγά σιγά αρχίζει και αναπτύσσεται μία λανθασμένη εικόνα γύρω από την έννοια της «σεξουαλικής επαφής». Μια εικόνα απαγορευμένη, ντροπιαστική, ανήθικη, που κατέληξε να φαντάζει ιδανική κάποιες φορές. Λέμε πως πλέον είμαστε φιλελεύθερη κοινωνία, όμως αυτό δεν ισχύει. Η αλήθεια είναι πως έχει επέλθει χαλάρωση των ηθικών φραγμών και εμείς αυτό το θεωρούμε πρόοδο.
Ένας σεξουαλικά διαπαιδαγωγημένος άνθρωπος ξέρει πως η πράξη πρέπει να γίνεται τηρούμενων κάποιων όρων, όπως η εκούσια συναίνεση και των δύο πλευρών, η προστασία, η περίπτωση εγκυμοσύνης, οι κίνδυνοι για την υγεία. Τα προβλήματα στα παραπάνω φαίνονται μέσα στην κοινωνία. Θα αναφέρω ένα πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα: όταν η 24χρονη πρωταγωνίστρια ερωτικών ταινιών, Lana Rhoades, ανακοίνωσε μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι περιμένει παιδί οι ακόλουθοι της έδειξαν κατευθείαν την έκπληξη τους, ξεκίνησαν να ρωτάνε για τον πατέρα του παιδιού, να απορούν για κάτι τόσο «αξιοπερίεργο», ακόμη και να την βρίζουν. Η σεξουαλική επαφή λοιπόν βλέπουμε, ότι διαφοροποιείται από την γονιμοποίηση. Εδώ είναι εμφανέστατος και ο παραλογισμός γύρω από το όλο θέμα. Δεν μπορεί μια κοινωνία να καταδικάζει μία γυναίκα, γιατί έμεινε έγκυος. Σεξουαλικά ανάγωγοι είμαστε τελικά και δεν είμαι σίγουρη, ότι η σωτήρια λέμβος είναι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία. Καθώς πολλές είναι οι απορίες που γεννιούνται, πρόκειται για ένα νέο μάθημα και μάλιστα πολύ διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Θα γίνεται επιφανειακά ή με μελέτη σε βάθος; θα υπάρξει βιβλίο; Ποιος θα το διδάξει; Είναι ένα ακόμη μάθημα που θα καταλήξει σαν το μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού, που κάποτε είχα διδαχτεί εγώ και ομολογουμένως δεν είχε βοηθήσει καθόλου; Πόσο σοβαρά θα το λαμβάνουν υπόψη τους οι μαθητές;
Την διαπαιδαγώγηση αυτή την παίρνουμε από όλους τους φορείς και δεν μπορεί ο κάθε καθηγητής παραπλήσιου αντικειμένου να ενημερώσει ορθά τα παιδιά. Για αυτό υπάρχουν και ειδικοί σεξολόγοι, που το κατέχουν ως βασικό αντικείμενο. Αν λοιπόν η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση πρέπει να διδαχτεί, ας γίνει τουλάχιστον με σωστά καταρτισμένους ανθρώπους, με προσοχή και σεβασμό στο όλο θέμα. Δεν πρέπει απλά να είναι ένα μάθημα μίας ώρας στο πρόγραμμα, ούτε να μην λαμβάνει την δέουσα προσοχή, ενώ πρόκειται για ένα τόσο λεπτό και βαρυσήμαντο ζήτημα. Γιατί αν δεν γίνει σωστά τότε μάλλον θα μεγιστοποιηθεί το πρόβλημα, αντί να λυθεί.
Αναστασία Καταράκη, Δημοσιογράφος – Φοιτήτρια Πολιτικών Επιστημών
