Η εξέγερση της αραβικής άνοιξης το 2011 πυροδότησε μια πολυετή αστάθεια τόσο στην Μέση Ανατολή, όσο και στη Βόρειο Αφρική. Παρείχε πρόσφορο έδαφος για την ανάδυση τρομοκρατικών οργανώσεων, προκάλεσε σημαντικές προσφυγικές ροές, αλλά και την ανάγκη για επέμβαση διεθνών δρώντων στην περιοχή. Η σιδηρά πυγμή του de facto ηγέτη και δικτάτορα της Λιβύης, Μουαμάρ Καντάφι, απέναντι στους διαδηλωτές προκάλεσε την επέμβαση του ΝΑΤΟ από τον Μάρτιο έως τον Οκτώβριο του 2011. Στόχος της επέμβασης αυτής ήταν τόσο η προστασία των αμάχων, όσο και η αρωγή προς τους επαναστάτες ώστε να μην καταστεί η εξέγερση αποτυχημένη. Σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής, η περίπτωση της Λιβύης απαντάται ιδιαίτερα σύνθετη και ξεχωριστή, καθώς σήμερα -δέκα χρόνια μετά τις επαναστάσεις της αραβικής άνοιξης- η σταθερότητα δεν έχει επανέλθει.
Η παρούσα εργασία με θέμα «Η Στρατιωτική Επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη το 2011», εκπονήθηκε στα πλαίσια του μαθήματος επιλογής «Διεθνείς Οργανισμοί» του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, υπό την επίβλεψη του καθηγητή κ. Νικολάου Γαϊτενίδη. Η εργασία επιδιώκει μέσα από βιβλιογραφική έρευνα να αποδομήσει τη νατοϊκή επέμβαση στην Λιβύη το 2011, καθώς και τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτή. Παράλληλα, επιχειρεί να παρουσιάσει τη δράση, αλλά και τη δομή του Οργανισμού του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), όπως και την κατάσταση στη Λιβύη πριν και μετά την –επί σαρανταδύο έτη- δικτατορία του Μουαμάρ Καντάφι.
Ιωάννα Κυνηγοπούλου, Φοιτήτρια Πολιτικών Επιστημών
Πηγή Εικόνας: https://www.pri.org/stories/2011-03-11/events-2-years-ago-sparked-current-uprising-libya
