Κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους υπάρχουν πολλές γιορτές (τοπικές ή εθνικές) που άλλοτε γιορτάζονται και άλλοτε όχι. Το σημαντικότερο βέβαια είναι αυτές που γιορτάζονται εθνικά στην ουσία ως επέτειοι. Πολλές φορές όμως (ειδικά σε μεγαλύτερες σχολικές τάξεις) οι γιορτές γίνονται σχετικά πρόχειρα, χωρίς ενδιαφέρον, και στην περίοδο της πανδημίας γίνονται διαδικτυακά -άρα για να υπάρξει ανταπόκριση πρέπει να γίνει κάτι πολύ καλό από πλευράς σχολείου. Μην ξεχνάμε πως οι γιορτές διεξάγονται και από τους μαθητές μαζί με τους καθηγητές, και πως δεν έχει ιδιαίτερο ρόλο το γεγονός πως συχνά ακούγεται πως η σημερινή νεολαία δεν γνωρίζει τις επετείους ή άλλα ιστορικά γεγονότα. Σε αυτό δεν οφείλεται το σχολείο ή οι γιορτές, αλλά το σύστημα, ή ακόμα και μερικές φορές η κοινωνία και το οικογενειακό πλαίσιο.
Το ενδιαφέρον όμως δεν θα δημιουργηθεί με μεγαλόπνοα σχέδια και φασαρία, με περισσότερη εικόνα παρά ουσία. Το σχολείο οφείλει να δώσει τις κατάλληλες ιστορικές γνώσεις στους μαθητές που χρειάζονται και για να γίνουν υπεύθυνοι πολίτες και μορφωμένοι άνθρωποι. Με ουσιαστική γνώση ο μαθητής και η μαθήτρια συνειδητοποιεί τι έχει συμβεί ιστορικά και θέλει να συμμετάσχει στο πιθανό δρώμενο. Όσο και αν ακούγεται σκληρό, αν υπήρχε σωστή ιστορική γνώση δεν θα είχε καταφέρει ποτέ στη χώρα να υπάρξει καν, ένα νεοναζιστικό κόμμα. Βέβαια μια σχολική γιορτή χρειάζεται την υποστήριξη όλης της κοινότητας των καθηγητών και των μαθητών, και φυσικά υπευθύνων «από τα πάνω». Δεν γίνεται όλα να «φορτώνονται» στο φιλότιμο ενός καθηγητή και κάποιων μαθητών. Τον τελευταίο καιρό η παιδεία έχει «μπει» σε δεύτερο πλάνο και οι αρμόδιοι ενδιαφέρονται για τους συνδικαλιστές που τους ενοχλούν (μάλλον επειδή κάνουν καλό συνδικαλισμό αλλιώς δεν θα τους ενοχλούσαν), και για το τι θα κάνουν με τα βιβλία- αφού ακόμα και οι εκεί υπεύθυνοι δεν τους άντεξαν. Υπάρχει μόνο η σκέψη για παράταση έτους, χωρίς να ασχολείται κανείς με όσους πρέπει να μετακινηθούν και να νοικιάσουν ξανά, δηλαδή χωρίς διαβουλεύσεις, όπως ακριβώς με τις αλλαγές στις Πανελλήνιες ή και τα προηγούμενα χρόνια όταν τα ΤΕΙ έγιναν ΑΕΙ. Πλησιάζει η εφαρμογή (μάλλον) των νέων μηχανογραφικών και των αλλαγών στους εισακτέους, και η διανομή συγγραμμάτων. Καμία ακόμα ενασχόληση με ζητήματα σεβασμού στον κάθε «άλλο» χωρίς αυτός να αισθάνεται ένοχος…
Γιώργος Λαμπρόπουλος, Κοινωνικός Ανθρωπολόγος – Φοιτητής ΠΜΣ Κοινωνικής και Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας