Με αφορμή τις φωτιές ,οι οποίες αν δεν κάνω λάθος απ’την αρχή του καλοκαιριού καίνε
ακατάπαυστα σε διάφορα σημεία της χώρας, με τελευταίες την μεγάλη φωτιά στην
Αλεξανδρούπολη, όπου έχουμε φτάσει στο σημείο να εκκενώνονται τα νοσοκομεία της πόλης
αλλά και την φωτιά που ξέσπασε πριν κάποιες ώρες στον Ασπρόπυργο, της οποίας τον καπνό
παρακολουθώ να καλύπτει τον Αττικό ουρανό από το μπαλκόνι μου τη στιγμή που γράφω, θα
ήθελα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, στην προεκλογική περίοδο του 2019. Σε εκείνη λοιπόν την
εκλογική αναμέτρηση η μετέπειτα Κυβέρνηση , είχε κάνει σημαία της προεκλογικής της καμπάνιας την ασφάλεια των πολιτών , διατυμπανίζοντας με κάθε ευκαιρία πως « εμείς θα σας παρέχουμε την ασφάλεια που δεν κατάφεραν οι άλλοι να σας παρέχουν» , έχοντας και τις μνήμες από την τραγωδία στο Μάτι ακόμα νωπές , φάνταζε ένα απόλυτα λογικό κι σοβαρό επιχείρημα για να τους δώσει ο λαός τα κλειδιά της διακυβέρνησης του τόπου! Έτσι και έγινε λοιπόν. Από το 2019 λοιπόν μέχρι και σήμερα , η χώρα μας ήρθε αντιμέτωπη με φωτιές που κατέκαψαν την Βόρεια Εύβοια ( καίγεται ξανά φέτος ότι απέμεινε από το καλοκαίρι του 2020) , τον Έβρο , τους τελευταίους πνεύμονες της Αττικής το καλοκαίρι του 2020 όπως όλοι θα θυμάστε , τη Ρόδο , την Κέρκυρα , την Ηλεία και παραλίγο και την Αρχαία Ολυμπία , τον Βόλο ( μαζί με πυρομαχικά της Ελληνικής Αεροπορίας στην Πτέρυγα Μάχης της Νέας Αγχιάλου που θεωρείται η αιχμή του δώρατος για την εναέρια άμυνα της Χώρας ) , τα Γεράνια Όρη και φυσικά τις δυο τελευταίες φωτιές τις οποίες προαναφέραμε και μαίνονται ακόμη.
Βέβαια όπως ακούμε τα τελευταία χρόνια αυτό είναι ένα φαινόμενο που προκαλείται εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, η οποία λαμβάνει χώρα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Αυτό εξάλλου είναι και το επιχείρημα της κυβέρνησης όταν είτε ο πρωθυπουργός είτε κάποιος άλλος εκπρόσωπός της θέλει να καταδείξει τους λόγους που ξεσπούν πυρκαγιές με τόση μεγάλη συχνότητα και με τέτοια ένταση. Ακόμα κι αν δεχτούμε αυτό το επιχείρημα αρκεί κάποιος να χρησιμοποιήσει την λογική και μόνο , χωρίς να έχει επιστημονικές γνώσεις πάνω στο θέμα, για να αντιληφθεί ότι , ναι μεν η αύξηση των πυρκαγιών τα τελευταία χρόνια μπορεί όντως να οφείλεται στο φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής , αλλά καμία σχέση δεν έχει αυτό με τα μέτρα πρόληψης. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι το επιχείρημα αυτό καταδεικνύει το αντίστροφο, από τη στιγμή που έχουμε την πληροφορία και την γνώση ότι το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής είναι η βασική αιτία που έχει αυξηθεί ο αριθμός και η ένταση των πυρκαγιών , τα μέτρα πρόληψης και προστασίας είναι μονόδρομος. Αν σε αυτό προσθέσουμε και την εμπειρία των τελευταίων ετών με τις πυρκαγιές που προαναφέραμε και την όχι και τόσο αποτελεσματική αντιμετώπιση τους από τον κρατικό μηχανισμό και τις αρμόδιες υπηρεσίες αναφορικά με τον έλεγχο και τον άμεσο περιορισμό τους , καθώς με την τακτική της εκκένωσης και της συνεχούς οπισθοχώρησης των επίγειων πυροσβεστικών δυνάμεων από τα μέτωπα της φωτιάς κάηκαν τεράστιες εκτάσεις τόσο δασικές όσο και γεωργικές, καταλαβαίνουμε πως ο ελλιπής σχεδιασμός για να προληφθούν τέτοιες καταστροφές είναι αυτό που βαραίνει την Κυβέρνηση και όχι οι πυρκαγιές σαν κλιματικό φαινόμενο που προφανώς και δεν μπορεί να ελέγξει .Βέβαια αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί θα πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στην κυβέρνηση καθώς ο αριθμός των νεκρών συμπολιτών μας στη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων χρονών είναι εξαιρετικά μικρός για τον αριθμό και το μέγεθος των πυρκαγιών.
Οπότε θα πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ότι πράγματι με την τακτική της εκκένωσης και της «καμμένης γης» οι θάνατοι ανθρώπων ήταν ελάχιστοι με όρους βιολογίας , τώρα οι ψυχικοί και οικονομικοί νεκροί που υπήρξαν είναι ένα άλλο θέμα , για να μην αναφερθούμε στην χλωρίδα και στην πανίδα γιατί για κάποιους είναι ψιλά γράμματα. Βέβαια σ’ αυτά τα τέσσερα χρόνια έχουμε ακόμα πολλά περιστατικά να θυμηθούμε που αν τα αναλογιστεί κανείς,σίγουρα δεν θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως στην συγκεκριμένη χώρα οι πολίτες της μπορούν να νιώθουν ασφαλείς. Ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει την σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή σε τόσους νέους συνανθρώπους μας; Ποιος μπορεί να ξεχάσει το τουρκικό Oruc Reis που έκανε βόλτες στην εν δυνάμει ελληνική ΑΟΖ και εντός της Κυπριακής ΑΟΖ το καλοκαίρι του 2020; Ποιος μπορεί να ξεχάσει την ακόμη ανεξιχνίαστη δολοφονία δημοσιογράφου ή τις αμέτρητες δολοφονίες που λαμβάνουν χώρα σε γειτονιές της Αθήνας ανάμεσα σε ανθρώπους της νύχτας; Βέβαια η λίστα δεν σταματάει εδώ και θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλές ακόμα παρόμοιες ερωτήσεις για το ποιος
μπορεί να ξεχάσει είτε την Αττική οδό και τον αποκλεισμό των ανθρώπων στα χιόνια είτε τις
παράνομες παρακολούθησης της ΕΥΠ ( για πρώτη φορά στα χρόνια της ελληνικής ιστορίας η ΕΥΠ
υπάγεται στο πρωθυπουργικό γραφείο) είτε κάτι το οποίο είναι αρκετό πρόσφατο , η κάθοδος των ναζί από την Κροατία μέχρι την Αθήνα και η δολοφονία ενός ακόμη συμπολίτη μας. Για να
καταλάβουμε το πρόβλημα ασφαλείας που προκύπτει στο συγκεκριμένο ζήτημα , ουσιαστικά
μιλάμε για την είσοδο μιας ομάδας δολοφόνων από τα σύνορα της χώρας μέχρι την πρωτεύουσα
χωρίς να καταφέρει κανείς να τους σταματήσει, έχοντας ενημερωθεί απο τρεις διαφορετικές
χώρες και την Europol ότι έρχονται, αυτό δηλώνει όχι μόνο ελλιπή συνοριακή ασφαλεια αλλά και ανικανότητα των αρμοδίων υπηρεσιών να εντοπίσουν και να συλλάβουν 150 χούλιγκαν, χωρίς κάποια ιδιαίτερη στρατιωτική ή άλλη εκπαίδευση. Αυτά έχουν συμβεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην χώρα μας και θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλα έχουν να κάνουν με τον τομέα της ασφάλειας, το καθένα με το δικό του τρόπο αλλά όλα αφορούν το ίδιο μείζων ζήτημα, την ασφαλεια των Ελλήνων πολιτών σε όλες τις εκφάνσεις της.
Όπως θα παρατηρήσατε δεν υπεισήλθα σε κανέναν άλλο τομέα , όπως για παράδειγμα η οικονομία ή η υγεία όπου θα μπορούσε κανείς να ασκήσει σε αυτούς τους τομείς δριμεία κριτική στην Κυβέρνηση. Εστίασα μόνο στο θέμα της ασφάλειας και αυτό γιατί όπως σας ανέφερα στην αρχή, το ζήτημα της ασφάλειας των πολιτών ήταν η σημαία της σημερινής κυβέρνησης στις εκλογές του 2019. Φτάνοντας λοιπόν στο συμπέρασμα και λαμβάνοντας υπόψιν την πρόσφατη νίκη στις βουλευτικές εκλογές του κυβερνώντος κόμματος την τετραετία που αναφέραμε , και μάλιστα με πρωτοφανή διαφορά από τον δεύτερο στα χρόνια της μεταπολίτευσης , εξίσου πρωτόγνωρη ήταν και η έλλειψη ικανών στελεχών στις τάξεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης πλην ελαχίστων εξαιρουμένων. Αν σε αυτό προσθέσουμε και την υψηλότερη αποχή που έχει καταγράφει σε εκλογική αναμέτρηση μπορούμε να καταλάβουμε πως η επανεκλογή ήταν ένα φυσικό επόμενο , όποτε θεωρητικά η έλλειψη αξιόλογου αντιπάλου και η αποχή καθιστούν ίσως τις τελευταίες εκλογές επισφαλείς για να κατανοήσουμε πλήρως το λαϊκό αίσθημα.
Φυσικά δεν παραβλέπουμε το γεγονός πως περισσότεροι από δυο εκατομμύρια συμπολίτες μας στήριξαν με την ψήφο τους την προηγούμενη κυβέρνηση , αλλά το βασικό ερώτημα που μας αφορά όλους δεν έχει να κάνει με κόμματα και ιδεολογίες αλλά με την αξία της ζωής και με το ίδιο το κράτος από την αρχή της δημιουργίας του, ανατρέχοντας στο Λεβιάθαν του Χόμπς θα διαπιστώσουμε πως οι άνθρωποι παραχώρησαν κάποιες από τις ελευθερίες τους και παρέδωσαν το μονοπώλειο άσκησης βίας στο κράτος με σκοπό την δημιουργία κρατικού μηχανισμού που θα διασφάλιζε ανάμεσα σε άλλους τομείς και την ασφάλεια των πολιτών της εκάστοτε κοινωνίας. Το ερώτημα λοιπόν είναι το εξής : Ποσό ασφαλείς νιώθουμε , και αν δεν νιώθουμε αρκετά ασφαλείς γιατί δεν κάνουμε κάτι για εμάς και το μέλλον των παιδιών μας; Γιατί δεν απαιτούμε την άμεση βελτίωση σε όλους τους τομείς που αφορούν την ασφάλεια μας;
ΥΓ: Μέχρι να τελειώσει το άρθρο ξέσπασε μεγάλη φωτιά στην Χασιά και εκκενώνονται οι γύρω
περιοχές!
Νίκος Μακροθύμιος, Πολιτικός Επιστήμονας
