Θέλω να σχολιάσω τον αντίλογο του επίσημου λόγου απέναντι στην πανεπιστημιακή κοινότητα, που τελικά είναι αντίλογος πάνω σε πράγματα αυτονόητα. Όσες απεργίες κινητοποιήσεις αν γίνουν, οι αρμόδιοι για την παιδεία δεν θέλουν διάλογο με την εκπαιδευτική κοινότητα. Επιδιώκουν την κόντρα για να μην χρειαστεί να γίνει. Μιλούν για την δημόσια περιουσία που καταστρέφεται ή για τον φόβο των φοιτητών. Ξεχνούν πως όλοι είναι υπέρ της προστασίας και πως δεν είναι όλα τα ιδρύματα ίδια. Αυτό δεν σημαίνει πως η αστυνομία μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα. Η παρουσία της θα προκαλεί αντιδράσεις και ένταση. Έτσι, δεν θα λυθεί κανένα πρόβλημα, αλλά θα δημιουργηθεί καινούργιο.
Δεν ακούγεται τίποτα για την χρηματοδότηση των ΑΕΙ, αλλά μόνο για τις παγκόσμιες κατατάξεις των ιδρυμάτων, την αξιολόγηση και την επιβάρυνση του κράτους από όσους ξεπερνούν το γνωστό «ν+2». Οι τελευταίοι όμως δεν επιβαρύνουν το δημόσιο αφού χάνουν τις παροχές τους συνήθως μετά τα 6 χρόνια. Η χρηματοδότηση βοηθά για περισσότερα ποιοτικά προγράμματα σπουδών, περισσότερους καθηγητές, καλύτερες υποδομές, έρευνες και τελικά όλοι να νοιαζόμαστε για τα πανεπιστήμια, και να πιστεύουμε πως μπορούμε να κάνουμε κάτι αξιόλογο μέσα σε αυτά και μετά από αυτά. Τελικά, χρειάζεται συζήτηση με ουσία για πράγματα που όλοι συμφωνούμε, αλλά δυστυχώς οι υπεύθυνοι θεωρούν πως μπορούν να επιτευχθούν με άλλους τρόπους-τρόπους με τους οποίους επωφελούνται όχι μόνο οι φοιτητές και η εκπαίδευση.
Ας σταματήσει η ύπαρξη του κινδύνου στα ΑΕΙ, να μην υπάρχει στην «ατμόσφαιρα» η ιδέα του και ας αναβαθμιστεί ποιοτικά σε συμφωνία με όλους η παιδεία. Για να γίνει η αρχή να σταματήσει η κόντρα – αυτό δεν αφορά τις αντιδράσεις της κοινότητας, οι οποίες είναι δικαιολογημένες, θεμιτές και απόλυτα λογικές αφού δεν γίνεται διάλογος, όχι με ευθύνη της κοινότητας. Ας λυθεί το ζήτημα της φύλαξης ορθολογικά, ακόμα και αν χρειάζεται να επεμβαίνει η αστυνομία αν χρειαστεί (όχι να είναι ήδη εκεί ή να είναι η μόνη λύση), και γιατί ίσως κάποιος φοβάται να την καλέσει. Και στο τέλος να δημιουργηθεί ένα σχέδιο για ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα, χωρίς να σβηστούν οι αγώνες και τα γεγονότα μέχρι το σήμερα. Να σταματήσει ο φόβος όπου υπάρχει, αλλά αυτό δεν μπορεί να το κάνει η αστυνομία, γιατί ο πραγματικός της ρόλος είναι άλλος και αποτελεσματικός όταν όντως αξιοποιείται σωστά – κάτι που επιθυμούν και οι ίδιοι οι αστυνομικοί.
Γιώργος Λαμπρόπουλος, Κοινωνικός Ανθρωπολόγος- Μεταπτυχιακός Φοιτητής Κοινωνικής και Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας
