Η χερσόνησος της Κορέας αποτελούσε ανέκαθεν σημείο διεκδίκησης ανάμεσα στις γειτονικές Κίνα και Ιαπωνία. Η Κορέα κατάφερε να ανεξαρτητοποιηθεί από την Κίνα το 1895, μια ανεξαρτητοποίηση που διήρκεσε μόνο λίγα χρόνια αφού το 1905 τέθηκε υπό την κυριαρχία της Ιαπωνίας με τη συνθήκη του Πόρτσμουθ, μετά από πόλεμο με τη Ρωσία. Μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, ξέσπασε εξέγερση για ανεξαρτησία της χώρας ενώ δημιουργήθηκε «Εξόριστη Κυβέρνηση» στη Σανγκάη που ξεκίνησε αγώνα κατά τον Ιαπώνων. Μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και τη συμπαράταξη της Ιαπωνίας με τις δυνάμεις του Άξονα, η αντιμετώπιση της ως ηττημένης χώρας στη Συνδιάσκεψη της Γιάλτας, είχε σαν αποτέλεσμα την ανεξαρτησία της Κορέας και τον διαμελισμό της σε δύο κράτη υπό την αιγίδα της Σοβιετικής Ένωσης και των ΗΠΑ αντίστοιχα: τη Λαική Δημοκρατία της Κορέας με τον κομμουνιστή Κιμ Ιλ Σουνγκ και τη Δημοκρατία της Κορέας με τον αμερικανόφιλο αυταρχικό Σίνγκμαν Ρι.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε μέσα στον Ψυχρό πόλεμο. Οι δύο υπερδυνάμεις, παρότι δεν συγκρούστηκαν ποτέ μετωπικά, είχαν πάντα στραμμένο το βλέμμα η μια στην άλλη. Έτσι, η Σοβιετική Ένωση είχε φροντίσει να δημιουργήσει στη Βόρεια Κορέα ένα πανίσχυρο στρατό αφού όσες κρούσεις είχε κάνει στην απέναντι πλευρά για ειρήνευση και ενότητα στον κορεάτικο λαό είχαν πέσει στο κενό. Αντιθέτως, οι ΗΠΑ είχαν αμελήσει σημαντικά τον νοτιοκορεάτικο στρατό. Στις 25 Ιουνίου του 1950, ο βορειοκορεάτικος στρατός πέρασε στη Νότια Κορέα αιφνιδιάζοντας τους Αμερικάνους πλήρως. Σύντομα κατέλαβαν τη Σεούλ και επεκτάθηκαν σε όλη τη χώρα εκτός το λιμάνι του Πουσάν στο ανατολικό κομμάτι, το οποίο όμως ήταν άχρηστο αφού είχε αποκοπεί από αυτό κάθε δίοδος που θα εξυπηρετούσε τον ανεφοδιασμό της χώρας. Η αντίδραση από τον ΟΗΕ ήταν άμεση και κάθετη: κατάπαυση πυρός, αποχώρηση των Βορειοκορεατών και στρατιωτική βοήθεια στη Νότια Κορέα. Στην κλήση του ΟΗΕ, ανταποκρίθηκαν αρκετές χώρες, ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα με πάνω από 1200 άνδρες, ενώ η Ιαπωνία λειτούργησε σαν «βάση» των Αμερικάνων.
Μέχρι τον Σεπτέμβρη του 1950, η Νότια Κορέα βαλλόταν. Στα μέσα του Σεπτέμβρη, οι Αμερικάνοι αποβίβασαν ένα ολόκληρο τάγμα στρατού στα νώτα των Βορειοκορεατών καταφέρνοντας να αποκόψουν την ορμή του, να επανακαταλάβουν τη Σεούλ και να ανοίξουν τη δίοδο προς το λιμάνι του Πουσάν ώστε να συνεχιστεί ο ανεφοδιασμός. Οι Βορειοκορεάτες, οπισθοχώρησαν στο έδαφος τους καταδιωκόμενοι από τους Αμερικάνους που είχαν ως ύστατο σκοπό να ενώσουν την Κορέα προς όφελος τους. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, η Κίνα εντάχθηκε στον πόλεμο με την πλευρά της Βόρειας Κορέας. Η κινεζική δύναμη αποδείχτηκε άξιος αντίπαλος που πίεσε τους Αμερικάνους στα σύνορα. Έπειτα από 5 μήνες σκληρής μάχης, σταθεροποιήθηκε το μέτωπο στα αρχικά σύνορα και έτσι άνοιξε ο δρόμος για διαπραγματεύσεις έπειτα από συνολικά 3 έτη πολέμου.
Ο πόλεμος της Κορέας ήταν ένα από τα τρανά παραδείγματα συγκεκαλυμένης σύγκρουσης των ΗΠΑ με τη Σοβιετική Ένωση στα πλαίσια του Ψυχρού Πολέμου. Ήταν μια άγρια σύγκρουση η οποία όξυνε σε μεγάλο βαθμό τον πόλεμο εξοπλισμών και έκανε φανερό ότι οι ΗΠΑ θα πολεμούσαν με κάθε μέσο για να διαφυλάξουν φιλικές κυβερνήσεις. Στις ΗΠΑ, ο μακαρθισμός (=αντικομμουνιστική υστερία) πήρε ακραίες διαστάσεις με διώξεις ανθρώπων ως πρακτόρων της Μόσχας, απαγορεύσεις βιβλίων, απελάσεις κτλ. Τα αίτια για την εισβολή του Βορείου τμήματος, θα πρέπει να αναζητηθούν στην άρνηση κάθε ειρηνευτικής προσπάθειας της Λαϊκής Δημοκρατίας από την αντίθετη μεριά. Οι ΗΠΑ ήθελαν την Κορέα υπό τον έλεγχο τους ώστε να έχουν μια βάση στην Ανατολή ως ανάχωμα στην επέκταση του Κομμουνισμού. Το μόνο που επιτεύχθηκε όμως ήταν ο διαμελισμός ενός λαού ο οποίος μετά την ανεξαρτητοποίηση του από τους Ιάπωνες, προσδοκούσε χτίσει το δικό του μέλλον.
Eβελίνα Παπαδοπούλου, Ιστορικός
Πηγές εικόνων:
ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ : Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΕΑ – ΤΟ ΕΚΣΤΡΑΤΕΥΤΙΚΟ ΣΩΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΕΚ.Σ.Ε) ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ (ΜΕΡΟΣ Α’) (https://greekworldhistory.blogspot.com/2014/03/blog-post.html?m=0)
