Σε φιλοσοφικό επίπεδο, η θεωρία αυτή εκφράστηκε τα τελευταία χρόνια μέσω της εργογραφίας του Α.Ντούγκιν και κυρίως μέσα από το έργο του «Τέταρτη Πολιτική Θεωρία». Σύμφωνα με τον ίδιο, ο φιλελευθερισμός, ο κομμουνισμός και ο φασισμός (ως προέκταση του και ο ναζισμός) είναι πλέον ξεπερασμένες θεωρίες του προηγούμενου αιώνα και είναι πλέον καιρός να δημιουργηθεί μια νέα πολιτική θεωρία που θα αντιτίθεται στον φιλελευθερισμό και την παγκοσμιοποίηση. Στο έργο του, ο Α.Ντούγκιν επικρίνει τον κομμουνισμό για ολοκληρωτισμό, τον φασισμό για ρατσισμό και τον φιλελευθερισμό για άκρατο ατομικισμό. Ειδικότερα, ταυτίζει πλέον την εναπομένουσα φιλελεύθερη θεωρία με τον «μεταμοντερνισμό», ως μια μορφή δημοκρατικού εκφυλισμού. Το μεταμοντέρνο άτομο παρουσιάζεται ως εγκλωβισμένο σε έναν ατέρμονο ατομικισμό, χάνοντας τους ουσιαστικούς δεσμούς του με την παράδοση, την γλώσσα του και την συλλογική ζωή.
Υποκείμενο της τέταρτης πολιτικής θεωρίας θεωρούνται τα έθνη σε αντίθεση με τον φιλελευθερισμό που προτάσσει το άτομο, τον κομμουνισμό που προτάσσει την τάξη και τον φασισμό που προτάσσει το κράτος. Ταυτόχρονα, η θεωρία του ευρασιανισμού δίνει έμφαση στην χωρικότητα (spatiality) και την γεωπολιτική. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αντιτίθεται στην παγκοσμιοποίηση που συνδέει οικονομικά, θεσμικά, γεωγραφικά και τεχνολογικά τα κράτη. Ασκεί κριτική στον καταναλωτισμό και την παγκόσμια ποπ κουλτούρα που έχουν επικρατήσει και αντιτάσσει σε αυτή την προστασία και προβολή της εκάστοτε εθνικής ιδιαιτερότητας και παράδοσης του κάθε έθνους κράτους. Στο διεθνές επίπεδο, αντιτάσσει ένα πολυπολικό διεθνές περιβάλλον όπου μια σειρά από κράτη θα βρίσκονται σε ισορροπία ισχύος, κάνοντας λόγο για το τέλος της αμερικάνικης ηγεμονίας (Pax Americana).
Σε επίπεδο πολιτικής εξαγγελίας, η θεωρία του ευρασιανισμού προτάθηκε μέσω ενός άρθρου του Β.Πούτιν τον Οκτώβριο του 2011, στο οποίο έκανε λόγο για την δημιουργία ενός οικονομικού χώρου αρχικά ανάμεσα σε κράτη όπως η Ρωσία, το Κιργιστάν, η Αρμενία απευθύνοντας πρόσκληση στις χώρες της Ε.Ε να λάβουν μέρος σε αυτό το μεγαλόπνοο εγχείρημα. Τέλος, είναι μάλλον χρήσιμο να αναφερθεί ότι η ευρασιατική αυτή συνεργασία έχει δημιουργήσει στις προαναφερθείσες χώρες μια οικονομική ζώνη με 165 εκατομμύρια καταναλωτές, κοινή νομοθεσία, ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και υπηρεσιών, καθώς και εργατικού δυναμικού, λειτουργώντας έτσι ως ένα εναλλακτικό πρότυπο διεθνούς συνεργασίας και διακυβέρνησης συγκριτικά με αυτό της παγκοσμιοποίησης.
Βασίλης Αθανασόπουλος, Πολιτικός Επιστήμονας – Διεθνολόγος