Ο Λευτέρης Στεργίου, είναι φοιτητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και μέλος του Διοικητικού Συλλόγου των φοιτητών Αρχιτεκτονικής. Είναι ένας εκ των 31 συλληφθέντων στο χώρο της πρυτανείας στις 22/02/2021 και μιλάει στο LEP και τον Θανάση Σκούφια για το πως ο ίδιος βίωσε τα γεγονότα, την σύλληψη του, τις συνθήκες κράτησης και παραθέτει την δική του οπτική για τις διεκδικήσεις των φοιτητών, τη στάση των καθηγητών αλλά και την άποψή του για τις μελλοντικές εξελίξεις.
1. Από την περασμένη Άνοιξη παρατηρήθηκε σε πολλά κράτη η θέσπιση νόμων, που υπό κανονικές συνθήκες μπορεί και να μην είχαν τεθεί ποτέ σε δημόσια διαβούλευση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν, η αναστολή της λειτουργίας του ουγγρικού κοινοβουλίου με νόμο αλλά και η σχεδόν καθολική απαγόρευση των αμβλώσεων στη Πολωνία. Αντίστοιχα στην Ελλάδα, ψηφίστηκε το νομοσχέδιο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη, που μεταξύ άλλων, δημιουργεί την «πανεπιστημιακή αστυνομία». Θεωρείς ότι αυτός ο νόμος βρισκόταν στην κυβερνητική ατζέντα προτού ξεσπάσει η πανδημία;
Λευτέρης Στεργίου: Καταρχάς, οποιοδήποτε νομοσχέδιο προωθεί μια κυβέρνηση, δε θεωρώ ότι είναι ξεκομμένο από όλα τα προηγούμενα. Δηλαδή, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, όποιος νόμος ψηφίζεται είναι ένας «κρίκος» στη συνολικότερη στρατηγική που υπάρχει για τα πανεπιστήμια ήδη από τη δεκαετία του ’90. Άρα, από αυτή τη σκοπιά, δεν πιστεύω ότι τώρα το σκέφτηκαν. Προφανώς και υπήρχαν συζητήσεις νωρίτερα και τώρα με αφορμή την πανδημία ήταν η καλύτερη χρονική περίοδος για να ψηφιστεί ένας τέτοιος νόμος. Συμφωνώ μάλιστα ως προς αυτό που είπες, δηλαδή πως όχι μόνο στο κομμάτι των πανεπιστημίων, αλλά γενικότερα, έχει χρησιμοποιηθεί η πανδημία ως πρόσχημα για την εφαρμογή νόμων χωρίς η υπόλοιπη κοινωνία να μπορεί να αντιδράσει. Δεν θα τους κάνουμε το χατίρι εννοείται! Ξέρουμε και να προσέχουμε την υγεία μας και να τηρούμε τα υγειονομικά μέτρα. Άλλωστε, ένας από τους λόγους για τους οποίους αγωνιζόμαστε είναι και η ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
2. Το λιανεμπόριο, τα σχολεία, ατομικές και συλλογικές δραστηριότητες που είχαν διακοπεί από τον περασμένο Μάρτιο, σταδιακά επαναλειτούργησαν. Μοναδική εξαίρεση υπήρξαν τα πανεπιστήμια, τα οποία έκτοτε δεν λειτούργησαν ξανά. Ακόμη και εργαστηριακά μαθήματα διακόπηκαν με αποτέλεσμα πολλοί φοιτητές, όπως για παράδειγμα οι φοιτητές ιατρικής. να χάσουν το εξάμηνο τους και βέβαια την επαφή με το αντικείμενο σπουδών τους. Ως εκ τούτου, πιστεύεις πως τα κλειστά πανεπιστήμια, σε συνάρτηση με την θέσπιση «πανεπιστημιακής αστυνομίας», είναι μια χρονικά ατυχής συγκυρία;
Λευτέρης Στεργίου: Ένα χρόνο τώρα, συγκεκριμένα από τη στιγμή που εμφανίστηκε το πρώτο κρούσμα κορονοϊού στη χώρα μας, τα πανεπιστήμια έκλεισαν μετά από δύο εβδομάδες. Πράγματι, στη διάρκεια αυτού του ενός χρόνου οι λειτουργίες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας σταδιακά επανήλθαν. Με συγκεκριμένες προϋποθέσεις ή έστω για σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά επαναλειτούργησαν. Ακόμη και μετά τα Χριστούγεννα, αν εξαιρέσεις την εστίαση, όλες οι άλλες δραστηριότητες λειτούργησαν ξανά. Ακόμη και τα χιονοδρομικά κέντρα ή και τα προποτζίδικα. Το μόνο για το οποίο δεν υπήρξε καμία μέριμνα ούτε κάποια συζήτηση, για να δούμε με ποιον τρόπο μπορεί να λειτουργήσει ξανά, είναι η τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα πανεπιστήμια. Η κυβέρνηση ένα χρόνο τώρα μας «κουνάει το δάχτυλο» επιρρίπτοντας στους νέους ευθύνες, «Εσύ φταις, ο νέος πού πήγες διακοπές το καλοκαίρι, κάνεις πάρτυ, είσαι ανεύθυνος!». Αυτό που εμείς πραγματικά θέλουμε, δηλαδή οι φοιτητές σε όλη τη χώρα, είναι να μπορέσουμε να γυρίσουμε στα αμφιθέατρα μας, στα εργαστήρια, οι φοιτητές ιατρικής στις κλινικές τους και αντίστοιχα ο καθένας εκεί που ανήκει. Να μπορέσουμε δηλαδή το αντικείμενο που αγαπήσαμε και αποφασίσαμε να το σπουδάσουμε, να το κατακτήσουμε ολόπλευρα. Να μην βγούμε επιστήμονες με κενά! Και μέσα σε όλο αυτό το ζοφερό κλίμα, ναι, η κυβέρνηση προφανώς και εκμεταλλεύτηκε τη χρονική συγκυρία για να θεσπίσει την «πανεπιστημιακή αστυνομία».
3. Τάσσεσαι κατά της φύλαξης των πανεπιστημίων γενικά;
Λευτέρης Στεργίου: Το ζήτημα της εγκληματικότητας μέσα στα πανεπιστήμια όντως προβληματίζει πάρα πολύ κόσμο και κανείς δεν κλείνει τα μάτια του σε αυτό. Και χωροταξικά αν το σκεφτείς, ένα μεγάλο πάρκο για παράδειγμα, είναι πόλος δραστηριότητας παραβατικών ομάδων. Άλλο όμως είναι το ζήτημα της φύλαξης και άλλο το ζήτημα της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι φύλαξη στο ΑΠΘ υπήρχε, αλλά καταργήθηκε, νομίζω επί κυβέρνησης ΝΔ. Η πρόταση αρκετών φοιτητικών συλλόγων της χώρας, και εμένα του ίδιου φυσικά, είναι ότι όντως πρέπει να υπάρχει φύλαξη στην ευθύνη του κράτους, όχι κάποιου ιδιώτη, αλλά βέβαια αυτό δεν υπονοεί την παρουσία ένστολων αστυνομικών των οποίων ο ρόλος είδαμε πάρα πολύ καλά ποιος είναι. Τα γεγονότα της Δευτέρας (22/02/2021) αποδεικνύουν ακόμη και στον πιο δύσπιστο ότι η πανεπιστημιακή αστυνομία έρχεται να πατάξει τον αγώνα μας για το πανεπιστήμιο που σήμερα έχουμε ανάγκη! Εμείς έξω από την πρυτανεία του πανεπιστημίου ούτε κλέψαμε, ούτε βιάσαμε, ούτε ναρκωτικά διακινήσαμε. Αυτό που κάναμε ήταν ένα διαδηλώνουμε προκειμένου να λειτουργήσουν ξανά οι σχολές μας και αντί για αστυνομία, να έχουμε καθηγητές.
4. Άρα, η δίκη σου ένσταση έγκειται στο ότι η κυβέρνηση αναθέτει την φύλαξη των πανεπιστημίων στην αστυνομία. Σωστά;
Λευτέρης Στεργίου: Η ανομία μέσα στα πανεπιστήμια χρησιμοποιείται ως πρόφαση προκειμένου να κατασταλεί οποιαδήποτε φωνή αντίδρασης υπάρχει. Μάλιστα, οι φοιτητικοί σύλλογοι και τα προηγούμενα χρόνια που άνοιγε η συζήτηση περί κατάργησης του ασύλου – το οποίο καταργήθηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ το καλοκαίρι του 2019- είχε διαμορφωμένες προτάσεις για το τι μπορεί να κάνει το πανεπιστήμιο και το υπουργείο προκειμένου να περιοριστούν οι έκνομες πράξεις. Μία πρόταση ήταν η ενίσχυση της φύλαξης στην ευθύνη του κράτους και όχι κάποιας ιδιωτικής επιχείρησης. Ένα άλλο ζήτημα που ευνοούσε την διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, ήταν η λειτουργία του κέντρου απεξάρτησης ΟΚΑΝΑ στο ΑΧΕΠΑ, το οποίο αποτελούσε ταυτόχρονα και πόλο έλξης για τους εμπόρους ναρκωτικών, οι οποίοι έβρισκαν νέα θύματα εκεί. Επίσης, ο ελλιπής φωτισμός στο πανεπιστήμιο αλλά και στις γύρω περιοχές το βράδυ ιδιαίτερα, καλλιεργεί εξίσου το κατάλληλο κλίμα για παραβατικές συμπεριφορές. Θα μπορούσαν επιπλέον να δημιουργηθούν κάποιοι χώροι στους οποίους οι φοιτητικοί σύλλογοι να διοργανώνουν εκδηλώσεις, για παράδειγμα αθλητικές, προσφέροντας ζωντάνια στο πανεπιστήμιο και κάνοντας τους φοιτητές να νιώθουν ασφαλείς. Είναι προτάσεις οι οποίες βέβαια ποτέ δεν υλοποιήθηκαν από μεριάς του υπουργείου. Το πιο σημαντικό που αξίζει να θυμόμαστε όμως είναι ότι η αστυνομία όσο ίσχυε το άσυλο, σε περιπτώσεις διάπραξης εγκλημάτων κακουργηματικού χαρακτήρα μπορούσε να εισέλθει στο πανεπιστήμιο. Δεν το αξιοποίησε όμως αυτό η διοίκηση. Προφανώς για να επιρρίψουν ευθύνες στους φοιτητές, παρουσιάζοντας έτσι το ακαδημαϊκό άσυλο ως άσυλο «ανομίας» και όλους εμάς ως κοινούς εγκληματίες. Άρα ποια λύση έμενε; Η κατάργηση του.
5.«Στα πανεπιστήμια μπαίνει η Δημοκρατία, όχι η αστυνομία». Πρόκειται για την πιο χαρακτηριστική φράση με την οποία ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης τη μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου, έδωσε το στίγμα για επόμενη μέρα στα ελληνικά πανεπιστήμια. Πως σχολιάζεις αυτή την τοποθέτηση;
Λευτέρης Στεργίου: Ας μας εξηγήσει λοιπόν ο πρωθυπουργός πως ίδιος αντιλαμβάνεται την έννοια της Δημοκρατίας, όταν οι φοιτητικοί σύλλογοι αποφασίζουν να προβούν σε κινητοποίηση στο κτίριο της διοίκησης, προκειμένου να γνωστοποιήσουν τα αιτήματα τους για το ΑΣΦΑΛΕΣ άνοιγμα των σχολών. Το θέτω και αυτό για να μη μας λένε «ψεκασμένους» ή αρνητές του ιού! Ας μας εξηγήσει λοιπόν πώς αντιλαμβάνεται την έννοια της Δημοκρατίας, όταν εμείς είμαστε εκεί πέρα και ζητάμε το αυτονόητο. Να ανοίξουν οι σχολές μας, να γίνουμε ξανά φοιτητές. Και ποια είναι η απάντηση τους; Η είσοδος της ελληνικής αστυνομίας, συνοδευόμενη από βία, κρότου λάμψης και συλλήψεις και το κλίμα τρομοκρατίας. Ειλικρινά, αν αυτό το ονομάζουμε Δημοκρατία δεν ξέρω τι να πω. Ειλικρινά…
22/2/2021, Για τη μέρα της σύλληψης και ό,τι συνέβη εκείνη την ημέρα
6. Κατά τη στιγμή της προσαγωγής σου ακούγεται και σε σχετικό βίντεο που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο, να λες: «Το ‘’έγκλημα’’ μου είναι ότι διαδηλώνω για να ανοίξει το πανεπιστήμιο μου, για να μπορώ να σπουδάσω και πάλι, να μπω στα εργαστήρια μου». Για το ‘’έγκλημα’’ αυτό τι κατηγορίες σου απαγγέλθηκαν και ποιες είναι οι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν από εδώ και πέρα;
Λευτέρης Στεργίου: Είναι μία λέξη το “έγκλημα” που και εγώ ασφαλώς τη χρησιμοποίησα ειρωνικά και μεταφορικά εκείνη τη στιγμή. Όπως είπα και πριν, το “έγκλημα” που η αστυνομία έρχεται να πατάξει είναι η αντίδραση σε όποιον αντιστέκεται και σε όποιον διεκδικεί ένα καλύτερο πανεπιστήμιο και την αναβάθμιση των σπουδών του. Οι κατηγορίες που απαγγέλθηκαν σε εμένα προσωπικά για τη συμμετοχή μου στην κινητοποίηση ήταν απείθεια, αντίσταση κατά της αρχής, διατάραξη κοινής ειρήνης και φθορά δημόσιας περιουσίας. Να σημειωθεί, μάλιστα, ότι η δικιά μου προσαγωγή έγινε έξω από το κτίριο της διοίκησης και ότι στην αρχική δικογραφία που σχηματίστηκε, δεν μου είχε απαγγελθεί κατηγορία για φθορά δημόσιας περιουσίας. Την επόμενη μέρα στο δικαστήριο η εισαγγελέας μας ανάγνωσε τις κατηγορίες, ανακοινώνοντας ότι όλοι πλέον κατηγορούμαστε για φθορά δημόσιας περιουσίας. Με έναν μαγικό τρόπο δηλαδή η δικογραφία άλλαξε! Χωρίς να έχω μπει εγώ προσωπικά στο κτίριο της διοίκησης. Η δική μου σύλληψη έγινε εκτός πρυτανείας. Γενικότερα όμως, οι κατηγορίες περί φθοράς εντός του κτιρίου της διοίκησης εκείνη την μέρα είναι λασπολογία και ψέματα του πρύτανη.
7. Η προσαγωγή σου ήταν ιδιαίτερα βίαιη, όπως φάνηκε, καθώς μόλις αφεθήκατε ελεύθεροι την Τρίτη το μεσημέρι σε είδαμε με κολάρο στο λαιμό και μελανιασμένο το δεξί μάτι. Πρόβαλλες κάποια αντίσταση κατά την προσαγωγή σου, αναγκάζοντας τους αστυνομικούς να ασκήσουν βία;
Λευτέρης Στεργίου: Ναι, ήταν βίαιη και μάλιστα αναίτια. Δεν πρόβαλλα καμία αντίσταση. Μάλιστα, συγκεντρώνουμε μαζί και με τον δικηγόρο μου τα απαιτούμενα στοιχεία ώστε εντός των επόμενων ημερών να καταθέσουμε μήνυση. Ο λόγος είναι ασφαλώς η αναίτια άσκηση σωματικής βίας.
8. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για τις ώρες που ήσουν μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά υπό κράτηση, καθώς ας μην ξεχνάμε πως λόγω της πανδημίας τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά; Τηρήθηκαν τα υγειονομικά πρωτόκολλα; Υπήρξε πρόβλεψη για να αποφευχθεί ο συνωστισμός;
Λευτέρης Στεργίου: Κατά τη διάρκεια που ακόμη δεν είχαν μετατραπεί οι προσαγωγές μας σε συλλήψεις, βρισκόμασταν όλοι μαζί σε έναν ενιαίο χώρο. Δηλαδή και οι 31 συλληφθέντες και συλληφθείσες σε ένα χώρο μαζί με ανθρώπους της αστυνομίας, στην ασφάλεια. Προφανώς και δεν τηρήθηκαν ούτε καν τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας. Ήμασταν όλοι μαζί σε ένα χώρο κλειστό, χωρίς εξαερισμό. Με δεκάδες άτομα μέσα. Δε μπορέσαμε να πλύνουμε τα χέρια μας, ούτε μας δόθηκε κάποιο αντισηπτικό για να τα απολυμάνουμε. Στη συνέχεια, όταν μετατράπηκαν οι προσαγωγές μας σε συλλήψεις, μεταφερθήκαμε στα κρατητήρια της ασφάλειας, χωριστήκαμε σε κελιά ανά 10 άτομα. Ήμασταν, δηλαδή, 10 άτομα μαζί σε ένα θάλαμο όλο το βράδυ. Εκεί πέρα, ακόμη και αν ξεχάσουμε την πανδημία, η υγιεινή του χώρου ήταν πραγματικά άθλια. Και ιδιαίτερα στις τουαλέτες… Δηλαδή ο κορονοϊός ήταν το μικρότερο πρόβλημα που θα είχε κάποιος αν έμενε εκεί.
‘’Για όσα έπονται.. ’’
9. Στη συνέντευξη τύπου που δώσατε μαζί με κάποιους καθηγητές την Παρασκευή 28/2, δήλωσες ότι «ο αγώνας των φοιτητών είναι δίκαιος» τονίζοντας ότι «θα συνεχιστεί»! Θα ήθελα να σταθούμε σε αυτή την τελευταία φράση σου. Μήπως τελικά όλο αυτό το «ποτάμι αγανάκτησης και θυμού ξεφουσκώσει» μέσα στους επόμενους μήνες και επιστρέφοντας τον Σεπτέμβριο στα αμφιθέατρα, δούμε την πανεπιστημιακή αστυνομία στους ακαδημαϊκούς χώρους, θεωρώντας την παρουσία της πέρα από νόμιμη και δεδομένη; Σε ανησυχεί το ενδεχόμενο να «κανονικοποιηθεί» αυτή η εικόνα στα μάτια μας;
Λευτέρης Στεργίου: Όλο αυτό το προηγούμενο διάστημα φαίνεται ότι έχει διαμορφωθεί ένα έντονο κύμα οργής και αγανάκτησης από μεριάς φοιτητών για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι το ίδιο το νομοσχέδιο το οποίο η κυβέρνηση τόλμησε και ψήφισε. Ο δεύτερος λόγος είναι ασφαλώς ότι ένα χρόνο τώρα βρισκόμαστε εκτός πανεπιστημίων. Πραγματικά πολλοί φοιτητές έχουν συσσωρευμένη οργή μέσα τους και αυτό αποτυπώνεται πλέον πολύ καθαρά. Κάτω από αυτές τις συνθήκες πραγματικά χρειάζεται να προετοιμάσουμε το έδαφος από τώρα, προκειμένου όταν λειτουργήσουν ξανά οι σχολές μας, να μην φαίνεται φυσιολογικό στα μάτια της κοινωνίας η παρουσία των αστυνομικών έξω από τα αμφιθέατρα μας. Ή ακόμη και το ότι μπορεί και να τοποθετηθούν κάμερες που θα μας ελέγχουν, αλλά και γενικότερα, να μην φαίνονται ως φυσιολογικές οι διαγραφές των φοιτητών ή και οι πειθαρχικές διώξεις. Ήδη από τώρα επιδιώκουμε να μην φανεί ποτέ αυτό ως κανονικότητα στα μάτια των φοιτητών. Ίσα-ίσα, πιστεύω πως τα γεγονότα στην πρυτανεία στις 22/2 βοήθησαν προς αυτή την κατεύθυνση. Η αντίδραση δηλαδή που υπήρξε από τους φοιτητές μόλις εμφανίστηκε η αστυνομία, χωρίς όμως να χαρακτηρίζεται από επιθετική τακτική εκ μέρους μας απέναντι σε αυτήν, ήταν θετική. Όπως θετική ήταν και η ανταπόκριση που υπήρξε την άλλη μέρα έξω από τα δικαστήρια.
Την προηγούμενη Δευτέρα (22/2) έγινε ένα βήμα προς αυτό που λέμε, “οργανωμένη απειθαρχία” απέναντι στο νομοσχέδιο. Ως προς την επιτυχία αυτού, πιστεύουμε ότι θα βοηθήσει το άνοιγμα των σχολών, διότι έτσι θα μαζικοποιηθεί ο αγώνας μας. Άλλωστε, πάνω σε αυτό ποντάρει η κυβέρνηση, στο ότι δηλαδή οι φοιτητές είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους και κατά συνέπεια δεν μπορούν να αντιδράσουν. Διεκδικούμε το άνοιγμα των σχολών και θεωρούμε ότι είναι ρεαλιστικό να το πετύχουμε. Όπως φάνηκε, και μετά τη σύλληψη μας ιδιαίτερα, οι φοιτητικοί σύλλογοι έχουν αντανακλαστικά. Την επόμενη μέρα έξω από τα δικαστήρια υπήρχαν χιλιάδες φοιτητές που μπορεί να κατέβαιναν και πρώτη φορά σε πορεία. Οι φοιτητικοί σύλλογοι συνεχίζουν κανονικά τις συνελεύσεις τους. Για όλους αυτούς τους λόγους πιστεύω ότι οι φοιτητές δεν θα αποδεχθούν ποτέ την αστυνομική παρουσία μέσα στα πανεπιστήμια. Ακόμη, δηλαδή, και μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, δεν υπήρξε συγκατάβαση εκ μέρους μας.
10. Πολλοί καθηγητές έχουν τοποθετηθεί δημόσια κατά της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Πιστεύεις ότι η συμπόρευση καθηγητών με τους φοιτητές μπορεί να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις που έπονται; Μπορεί ενδεχομένως, η γνώμη των καθηγητών να ανατρέψει την αστυνομική παρουσία που πλέον είναι θεσμοθετημένη;
Λευτέρης Στεργίου: Σίγουρα τους καθηγητές τους θέλουμε με το μέρος μας. Είναι και αυτοί ένα κομμάτι της πανεπιστημιακής κοινότητας. Επιδιώκουμε όμως όχι μόνο τη συνεργασία φοιτητών και καθηγητών. Επιδιώκουμε τη συνεργασία φοιτητών, καθηγητών αλλά και εργαζομένων του πανεπιστημίου ταυτόχρονα! Και είμαστε πεπεισμένοι ότι η ενότητα και η κοινή συμπόρευση μπορεί να βοηθήσει σημαντικά, συνεισφέροντας στην αποτροπή εφαρμογής αυτού του νομοσχεδίου.
11. Πολλοί φοιτητές κατά την διάρκεια διαδηλώσεων, φωνάζουν ορισμένα συνθήματα επιχειρώντας ενδεχομένως με αυτό τον τρόπο να εξισώσουν το καθεστώς την επτάχρονης δικτατορίας στην Ελλάδα, με το σημερινό πολίτευμα μας, τη φιλελεύθερη Δημοκρατία, και ομοίως τους κυβερνώντες, ως απολυταρχικούς ηγέτες. Συμφωνείς με το περιεχόμενο αυτών των συνθημάτων και τα μηνύματα που εκπέμπουν στην κοινωνία;
Λευτέρης Στεργίου: Όπως είπα και πριν, κάθε νομοσχέδιο που αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση, από οποιαδήποτε κυβέρνηση και αν ψηφίζεται και ανεξάρτητα από το ιδεολογικό πρόσημο που τη χαρακτηρίζει, αριστερό ή δεξιό, δεν είναι ξεκομμένο από όλα τα προηγούμενα. Δηλαδή από τη δεκαετία του ’90 υπάρχει μία συντονισμένη προσπάθεια για αλλαγές που στοχεύουν στην όλο και μεγαλύτερη ανάμειξη ιδιωτικών επιχειρήσεων μέσα στο πανεπιστήμιο και την λειτουργία των ιδρυμάτων μας με οικονομικά κριτήρια. Και ο συγκεκριμένος νόμος έχοντας ως προμετωπίδα την καταστολή, συμβάλλει στο να διαμορφωθεί ένα πανεπιστήμιο που θα αδιαφορεί για τις ανάγκες των φοιτητών, θέτοντας σε προτεραιότητα τις ανάγκες των επιχειρήσεων μέσα στις σχολές μας. Το αποτέλεσμα θα είναι η αλλαγή στα προγράμματα σπουδών, μέσα από τα οποία όμως δεν θα παράγονται επιστήμονες που καλύπτουν τις κοινωνικές ανάγκες, αλλά θα στοχεύουν απλά στην αναπλήρωση κενών θέσεων στην αγορά εργασίας. Συνεπώς, δεν πιστεύω ότι η πολιτική αυτή είναι για παράδειγμα προϊόν της «κακιάς δεξιάς» και των ιδεοληψιών της, ή μιας απλώς νεοφιλελεύθερης ή χουντικής αντίληψης, αλλά εναπόκειται από μία συγκεκριμένη στρατηγική που ακολουθείται εδώ και πολλά χρόνια. Μάλιστα, η συζήτηση προκριμένου να θεωρείται η κατάληψη ποινικό αδίκημα είχε ξεκινήσει με το πόρισμα Παρασκευοπούλου επί ΣΥΡΙΖΑ, καλλιεργώντας έτσι, το κατάλληλο έδαφος για όσα επέφερε στη συνεχεία η εκλογή της ΝΔ, την τοποθέτηση δηλαδή αστυνομικών μέσα στα πανεπιστήμια. Για τους λόγους αυτούς διαφωνώ κάθετα με το περιεχόμενό αυτών των συνθημάτων που προσωποποιούν μια συγκεκριμένη επιλογή που ασκείται από κάποια κυβέρνηση. Το πρόβλημα είναι η συνολική στρατηγική, όχι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο.
12. Τέλος, θα ήθελα να κάνεις ένα σχόλιο για την επόμενη μέρα και μια ευχή για το μέλλον.
Λευτέρης Στεργίου: Οι τελευταίοι δύο μήνες αποτελούν μία σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον του φοιτητικού κινήματος. Ένα κίνημα, το οποίο αν μη τι άλλο, την τελευταία δεκαετία βρίσκονταν σε υποχώρηση. Τα γεγονότα της 22ας Φερβρουαρίου και η μαζικότητα που επέδειξε το κίνημα μέσα και από συγκεκριμένες κινητοποιήσεις με αιτήματα σοβαρά και επιθετικά, ως προς το περιεχόμενο τους, αποκρούουν έμπρακτα την πολιτική στρατηγική που σου περιέγραψα νωρίτερα, έχουν τη μεγαλύτερη σημασία απ’ όλα. Κέρδος μας είναι ο κάθε σκεπτόμενος φοιτητής που είδε τα γεγονότα, αναλογίστηκε ότι οι σπουδές του υποβαθμίζονται, βλέποντας παράλληλα την αστυνομία να δέρνει τους φοιτητές. Θεωρώ ότι και το επόμενο διάστημα το φοιτητικό κίνημα θα συνεχίσει σε αυτή την κατεύθυνση. Μάλιστα, πιστεύω ότι μέσα και από όλο αυτό τον αναβρασμό που επικρατεί και εμείς οι ίδιοι γινόμαστε πιο έμπειροι με τέτοιες καταστάσεις. Η δικιά μας γενιά δεν είχε ξαναζήσει εισβολή αστυνομίας μέσα στα πανεπιστήμια. Έχει συμβεί αλλά εμείς δε το είχαμε ξαναζήσει. Ευχή μου είναι η άμεση επιστροφή μας στις σχολές αλλά και βέβαια σκηνές, όπως αυτές που ζήσαμε εκείνη τη Δευτέρα, να μην γίνουν ποτέ κανονικότητα. Και η δική μου γνώμη είναι ότι δεν θα γίνουν!
*Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον Λευτέρη Στεργίου για την συνέντευξη που μου παραχώρησε και για τον χρόνο του!
Θανάσης Σκούφιας, Φοιτητής Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών
Πηγή Εικόνας Εξωφύλλου από το προσωπικό αρχείο του συνεντευξιαζόμενου, Λευτέρη Στεργίου.
