Σχεδόν το 50% των δολοφονιών με θύματα γυναίκες είναι γυναικοκτονίες
Με βάση τα στοιχεία που παρουσίασε η Υφυπουργού Εργασίας Μαρία Συρέγγελα «για το 2021 η τηλεφωνική γραμμή S.O.S. 15.900 δέχτηκε 6.757 κλήσεις που αφορούσαν σε περιστατικά βίας. Στα 43 συμβουλευτικά κέντρα απευθύνθηκαν 5.491 άτομα, γυναίκες θύματα βίας, αλλά και πρόσωπα από το συγγενικό και φιλικό τους περιβάλλον, για να ζητήσουν συμβουλές και καθοδήγηση. Στους 19 ξενώνες φιλοξενίας είναι αυτή τη στιγμή 198 γυναίκες μαζί με τα παιδιά τους».
Τα στοιχεία
Επίσης η υφυπουργός σημείωσε ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του παρατηρητηρίου ισότητας και το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων «για το 2020 ο αριθμός γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας ήταν 4.264 κι όμως οι καταγγελίες – για αυτά τα εγκλήματα αυξήθηκαν περίπου 8,6% σε σχέση με το προηγούμενο έτος, δηλαδή το 2020». Εκτίμησε πως «η αύξηση αυτή δεν ερμηνεύεται μόνο ως «αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας», αλλά, κυρίως, ως αύξηση των καταγγελιών από τα θύματα ή τα λεγόμενα «τρίτα πρόσωπα» στην Αστυνομία. Οι γυναίκες άκουσαν, έμαθαν, εμπιστεύτηκαν ότι υπάρχουν δομές, ότι υπάρχουν ειδικοί επιστήμονες, υπάρχουν αυτιά που μπορούν, πλέον, να τις ακούσουν».
Σχετικά με τις γυναικοκτονίες η Μαρία Συρέγγελα επισήμανε πως «όσον αφορά στις δολοφονίες γυναικών, στις γυναικοκτονίες, ως προς την πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας, σύμφωνα με τα δεδομένα μας την τελευταία δεκαετία οι γυναικοκτονίες αποτελούν το 30,4% ως 50% από τις ανθρωποκτονίες με θύματα γυναίκες. Δυστυχώς, κάθε χρόνο γίνονται κατά μέσο όρο 11 γυναικοκτονίες στη χώρα μας». Επίσης έκανε ειδική μνεία στους χώρους εργασίας. Όπως τόνισε «δημιουργήσαμε το Αυτοτελές Τμήμα στο ΣΕΠΕ για την Παρακολούθηση των Φαινομένων Βίας και Παρενόχλησης στην Εργασία, το οποίο σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία από την ψήφιση του νόμου έχει δεχτεί 68 καταγγελίες για βία λεκτική ή σωματική ή ψυχολογική,13 καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία. Σύνολο 81 καταγγελίες φέτος για βία στην εργασία. Οι αντίστοιχες καταγγελίες στο ΣΕΠΕ για το 2020 ήταν 21. Αν πάρουμε και μιλήσουμε για τα προηγούμενα χρόνια, ήταν σχεδόν 3 με 4 το χρόνο».
Οι τοποθετήσεις της αντιπολίτευσης.
Ευθύνες στην κυβέρνηση για την κατάσταση που επικρατεί επέρριψε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ραλλία Χρηστίδου. Επισήμανε ότι «πρόκειται για μια κατάσταση που επιδεινώθηκε τα τελευταία χρόνια λόγω των κάκιστων πολιτικών της ΝΔ που χτύπησαν στον πυρήνα του το κοινωνικό κράτος και είχαν ως αποτέλεσμα να βαθύνουν οι ανισότητες οι ισχυροί να νιώσουν ισχυρότεροι και οι ευάλωτοι να γίνονται συχνότερα θύματα». Τόνισε πως «δεν υπάρχει καμία πρόνοια και κυβερνητική πρόθεση για επέκταση των ξενώνων και των καταφυγίων αν και ολοένα και περισσότερες γυναίκες τα έχουν ανάγκη». Κατέληξε λέγοντας πως «όσο η συγκεκριμένη κυβέρνηση αντιμετωπίζει το κράτος πρόνοιας, τη δημόσια υγεία και παιδεία, την εργασιακή ασφάλεια και την ουσιαστική καταπολέμηση ανεργίας και φτώχειας, ως άγνωστες λέξεις στο πολιτικό της λεξιλόγιο τόσο τα θέματα που συζητάμε σήμερα θα έχουν την ίδια τύχη».
Στα ζητήματα της συγκάλυψης των εγκλημάτων με έμφυλο κίνητρο, αναφέρθηκε η βουλευτής του ΚΙΝ.ΑΛ Νάντια Γιαννακοπούλου. Επισήμανε ότι «ήδη από το 2000 και μετά έχουν απασχολήσει με πολύ σοβαρό τρόπο την επικαιρότητα, αντίστοιχα τέτοια εγκλήματα σεξουαλικής παρενόχλησης και βιασμών και είναι πάρα πολύ σημαντικό, εδώ πέρα, μέσα από το βήμα της εθνικής μας αντιπροσωπείας να ενώσουμε όλοι τη φωνή μας από όλες τις παρατάξεις και να δώσουμε ένα πολύ ηχηρό μήνυμα. Ένα ηχηρό μήνυμα ότι το <όχι> σημαίνει και είναι <όχι> ότι το μη συναινετικό σεξ είναι βιασμός. Ότι καμία ανοχή δεν υπάρχει και δεν πρέπει να υπάρχει σε τέτοιου είδους φαινόμενα και ότι στον βιασμό υπάρχει ένας και μόνο υπεύθυνος και αυτός είναι ο βιαστής και τίποτε άλλο . Τελεία. Και ότι καμία μα καμία μα καμία γυναίκα δεν είναι μόνη. Είναι σημαντικό το ότι παίρνει διαστάσεις αυτή η καταγγελία, αυτής της κοπέλας, στη Θεσσαλονίκη ότι αυτή η νέα γυναίκα βρήκε το θάρρος να βγει και να καταγγείλει αυτό το οποίο της συνέβη γιατί πολλές φορές ακόμη ναι τα στόματα κρατιούνται κλειστά.Υπάρχει μια σιωπή συγκάλυψης συχνά επώνυμων θυτών επωνύμων δραστών».
Στην ταξική προέλευση των θυμάτων αναφέρθηκε η Λιάνα Κανέλλη. Όπως είπε «ευάλωτη γυναίκα σημαίνει και οικονομικά ευάλωτη και κοινωνικά ευάλωτη και κοινωνιολογικά αποκλεισμένη, δηλαδή, μία γυναίκα που βρίσκεται σε κατώτερη θέση και βαθμίδα μέσα στην κοινωνία. Επομένως δεν μπορεί κάποιος να αφαιρεί από καμία Έκθεση τη διαπίστωση της ταξικής τοποθέτησης των θυμάτων». Η ίδια σχολίασε τα γεγονότα της πρόσφατης επικαιρότητας σημειώνοντας πως «αστυνομία, δικαιοσύνη, προανακριτικές αρχές, όλα πρέπει να γίνονται πάρα πολύ γρήγορα όταν αφορά σε αυτά τα θέματα και για να μην χάνονται πειστήρια, αλλά και, κυρίως, για να μην απομακρύνεται από το σημείο εκείνο που η κοπέλα έχει το ψυχικό σθένος να συνέλθει και να καταγγείλει κάτι το οποίο είναι σημαδευτικό και τραγικό για τη ζωή της».
Από την πλευρά του ΜέΡΑ25 η Αγγελική Αδαμοπούλου επισήμανε ότι «δεν μπορεί στο σχολείο να μην υπάρχει στο εγκύκλιο πρόγραμμα εκπαίδευση για την έμφυλη ισότητα και ισοτιμία. Δεν δείχνει σοβαρότητα ότι ακόμη δεν έχουμε ένα σοβαρό μηχανισμό ελέγχου, που να διασφαλίζει την ουσιαστική πλήρη προστασία του θύματος για καταγγελίες έμφυλης βίας στο χώρο εργασίας. Όταν, λοιπόν, η Κυβέρνηση, μη αντιμετωπίζοντας όλα αυτά, επιλέγει τις γυναίκες να τις αφήνει πάνω-κάτω στο έλεος της τύχης τους, εμείς αυτό που ρωτάω είναι τι ακριβώς ερχόμαστε να συζητήσουμε σήμερα;»
Γράφει ο ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ
