Written by 9:10 μμ Αρθρογραφία, Επικαιροτητα

Καταρρέει: To Επικείμενο Βατερλώ ενός Πολιτικού Απατεώνα | Νικός Τσιούτας

Τα αυταρχικά καθεστώτα επενδύουν πολλά στην επικοινωνία, αφενός γιατί υπολείπονται σε ουσιαστική πολιτική, αφετέρου για να υποστηρίξουν τις επιλογές τους. Για παράδειγμα, παρουσιάζουν την ασφάλεια ως τον ύψιστο σκοπό προκειμένου να δικαιολογήσουν τις αυταρχικές και βίαιες πολιτικές τους.

Ποτέ ξανά στο μεταδιδακτορικό παρελθόν της η Ελλάδα δε βρέθηκε σε τόσο προχωρημένη ηθική σήψη. Τα σκάνδαλα, κάποια από αυτά αδιανόητα, ξεσπούν το ένα μετά το άλλο, η προπαγάνδα και τα fake news εκστομίζονται με περίσσια ευκολία, τόσο από τους κυβερνώντες όσο και από τα υποταγμένα σε αυτούς ΜΜΕ, ενώ οποιοσδήποτε εκφράσει άποψη που δεν ταυτίζεται με τις κυβερνητικές θέσεις βαφτίζεται κομμουνιστής και λοιδορείται.

Και όταν λέμε οποιοσδήποτε το εννοούμε. Τα θράσος των κυβερνώντων είναι τέτοιο που για να αποφύγουν τις ευθύνες τους, πολιτικές αλλά και ποινικές, φτάνουν στο σημείο να κατηγορούν, μεταξύ άλλων, δημοσιογράφους, εργαζόμενους του Σώματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και εργαζόμενους της Ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου ως ..συριζαίους.

Έτσι όμως συμβαίνει με όλα τα καθεστώτα. Ιδιαίτερα όταν πλησιάζει το τέλος τους βλέπουν παντού εχθρούς και γίνονται υπέρμετρα επιθετικά.

Κάνοντας μία σύντομη αναδρομή σε κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές της πολιτικής των «αρίστων» μπορούμε να πούμε πως κατά τη διάρκεια της πανδημίας χιλιάδες Έλληνες πολίτες δεν είχαν δικαίωμα στην υγεία. Αφέθηκαν σε ράντζα με έναν πρόχειρο μηχανισμό οξυγόνωσης και πέθαναν. Για τον πρωθυπουργό δεν υπήρχαν ενδείξεις ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Υποτιμούσε την κοινή λογική. Και για την επιστημονική μελέτη των γιατρών Λύτρα και Τσιόρδα δε γνώριζε τίποτα, παρόλο που η μελέτη έλεγε τα αυτονόητα και παρόλο που είχε αποσταλεί στο γραφείο του.

Ούτε για τις υποκλοπές γνώριζε. Παρότι ήταν ο πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ. Στην αρχή μάλιστα αμφισβητούσε την ύπαρξη τους και επιτιθόταν χυδαία προς τους δημοσιογράφους που τις ανέδειξαν. Και όταν τα στοιχεία βγήκαν στη δημοσιότητα, όταν μάθαμε ότι παρακολουθούνται υπουργοί, ευρωβουλευτές, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες, ακόμα και η στρατιωτική ηγεσία της χώρας, τότε κατηγόρησε και την ΑΔΑΕ, η οποία προέβη σε κάποιες από τις αποκαλύψεις, ότι συμπράττει με τον Σύριζα. Η ανεξάρτητη αρχή βέβαια δε συνέπραττε με τον σύριζα, συνέπραττε με τη δημοκρατία και την ελευθερία, ως όφειλε.

Για χάρη της δημοκρατίας και της ελευθερίας έγιναν και οι τελευταίες αποκαλύψεις από τον Guardian. Η βρετανική εφημερίδα έκανε λόγο για μια ομάδα Ισραηλινών πρακτόρων η οποία χειραγωγεί την κοινή πολιτική γνώμη και επηρεάζει τα εκλογικά αποτελέσματα σε διάφορες χώρες. Μία από αυτές είναι η Ελλάδα. Επίσης, σύμφωνα με δημοσίευμα του New York times, η Ελλάδα αποτελεί χώρα εξαγωγής του Predator, καθώς στις 15 Νοεμβρίου 2021 το υπουργείο εξωτερικών αδειοδότησε την εταιρεία Intellexa προκειμένου αυτή να εξαγάγει το κακόβουλο λογισμικό στη Μαδαγασκάρη. Μάλιστα, όπως προκύπτει από αποκαλυπτικά έγγραφα του υπουργείου εξωτερικών, τα οποία έφερε στο φως της δημοσιότητας η εφημερίδα documento, ο πρωθυπουργός ήταν ενήμερος για την παραπάνω διαδικασία, καθώς η ηλεκτρονική αλληλογραφία του υπουργείου που αφορούσε την εξαγωγή του Predator διαβιβαζόταν και στο πρωθυπουργικό γραφείο.

Δεν είναι όμως μόνο η πανδημία και οι υποκλοπές που μας γυρίζουν στις δεκαετίες του 50 και του 60, όταν η ανθρώπινη ζωή και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είχαν μικρή σημασία. Αν προσθέσουμε την άγρια καταστολή, το ξύλο που πέφτει παντού και με το παραμικρό, ακόμα και μέσα σε ιδιοκτησίες, σε συνδυασμό με τις πρακτικές καταπολέμησης της ελευθερίας της έκφρασης και της ελεύθερης σκέψης, όπως η κατάργηση των καλλιτεχνικών και της κοινωνιολογίας στα σχολεία, αντιλαμβανόμαστε ότι το πολίτευμα, αργά αλλά σταθερά, αλλάζει. Ίσως ο όρος «ελλειμματική δημοκρατία» να είναι κατάλληλος για την περίπτωση μας. Ίσως πάλι και να μας κολακεύει.

Όταν πάντως οι κυβερνώντες πανηγυρίζουν τις αποτυχίες τους σαν να ήταν ιστορικές επιτυχίες ( βλέπε πανδημία, ακρίβεια, παιδεία, πολιτισμός, υγεία) μοιάζουν πολύ με τους συνταγματάρχες οι οποίοι, θρασύδειλοι και ανόητοι όπως ήταν, παρουσίαζαν το καταστροφικό τους έργο αυτοθαυμαζόμενοι και αυτοσυγχαιρόμενοι.

Τα αυταρχικά καθεστώτα επενδύουν πολλά στην επικοινωνία, αφενός γιατί υπολείπονται σε ουσιαστική πολιτική, αφετέρου για να υποστηρίξουν τις επιλογές τους. Για παράδειγμα, παρουσιάζουν την ασφάλεια ως τον ύψιστο σκοπό προκειμένου να δικαιολογήσουν τις αυταρχικές και βίαιες πολιτικές τους. Προεκλογικά, η παράταξη του Μητσοτάκη είχε επενδύσει και αυτή πολλά στην ασφάλεια, αλλά όταν ήρθε στην εξουσία τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών έγιναν καθημερινότητα και μάλιστα μέρα μεσημέρι. (Παρόμοιες «επιτυχίες» είχαμε και στην εθνική ασφάλεια: ας θυμηθούμε το Ορούτς Ρέις, το τουρκικό ερευνητικό σκάφος που είχε διεισδύσει στα θαλάσσια ύδατα της χώρας και η κυβέρνηση προσπαθούσε να μας πείσει πως βρέθηκε εκεί εντελώς τυχαία, επειδή ..το πήρε ο άνεμος)

Πως όμως συνέβη αυτή η κατακόρυφη αύξηση της εγκληματικότητας ? Ίσως τα εγχώρια ρεπορτάζ που κάνουν λόγο για διείσδυση της μαφίας μέσα στην αστυνομία να δίνουν μια απάντηση. Ίσως πάλι να πρόκειται για πλήρη ανικανότητα της αστυνομίας να επιτελέσει το έργο της, καθώς από τότε που οι «άριστοι» ανέλαβαν την εξουσία οι περισσότερες προσλήψεις αστυνομικών αφορούν ειδικούς φρουρούς, δηλαδή ανθρώπους με χαμηλή μόρφωση.

Στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πάντως, η αστυνομίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη παίρνει «Άριστα 10» . Θυμηθείτε το ξύλο του σκηνοθέτη Ινδαρέ μέσα στο σπίτι του, το σπάσιμο των αυτοκινήτων των κατοίκων της Χίου από ματατζήδες με πολιτικά, το ξύλο σε δημοσιογράφους, τα δακρυγόνα μέσα σε κλειστούς χώρους, τις καταγγελίες για απαγωγές, βασανιστήρια, ακόμα και βιασμούς μέσα σε αστυνομικά τμήματα.

Άριστα παίρνει η κυβέρνηση και στη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, με τις απευθείας αναθέσεις να φτάνουν τα 8 δις. και στελέχη του επιτελικού κράτους να κατηγορούνται για συμμετοχή σε εταιρείες-κοράκια (funds) και για υπερκοστολόγηση προμηθειών.

Την ίδια στιγμή συντελείται μια υπερδιόγκωση των οικονομικών ανισοτήτων, με τις εταιρείες ενέργειας να απομυζούν τα δημόσια ταμεία εισπράττοντας τεράστια ποσά με τη μορφή επιδότησης του κράτους στους καταναλωτές και καταγράφοντας κέρδη δισεκατομμυρίων. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε καζίνο ενέργειας καθώς η τιμή της τελευταίας καθορίζεται αποκλειστικά από το λεγόμενο χρηματιστήριο ενέργειας, μια παγκόσμια πρωτοτυπία της ελληνικής κυβέρνησης που αναμφίβολα παίζει καθοριστικό ρόλο στο ιστορικό υψηλό των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος.

Αυτά και άλλα πολλά κρύβονται επιμελώς από τους υποταγμένους στην πολιτική εξουσία φορείς της ενημέρωσης. Αυτά που προβάλλονται είναι οι «αριστείες» του επιτελικού κράτους, και αν αυτές δεν υπάρχουν τότε κατασκευάζονται. Όσο αφορά τις περιπτώσεις που τα ΜΜΕ αναγκάζονται λόγω δημοσιότητας να ασχοληθούν με ένα θέμα το οποίο θίγει την κυβέρνηση, συνήθως προβάλλουν μόνο τις θέσεις των κυβερνώντων, κάτι το οποίο επιφέρει σύγχυση στην κοινή γνώμη καθώς έτσι δεν καθίσταται ξεκάθαρο ποιο ακριβώς είναι αυτό το πολιτικό θέμα. Και φυσικά μετά από κάθε σκάνδαλο προβάλλεται μια μεγάλη δημοσκόπηση (ακόμα και αν μιλάμε για νεκρούς δημοσκοπικά χρόνους όπως τα μέσα καλοκαιριού) η οποία παρουσιάζει πρώτο το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε κυβέρνηση και δημοσιογράφους να προπαγανδίσουν «την υπεροχή της νέας δημοκρατίας» και να αποφύγουν να ασχοληθούν με την ουσία του σκανδάλου.

Είναι όμως η μοίρα των καθεστώτων να πέφτουν. Και πέφτουν όχι αξιοπρεπώς, αλλά με πάταγο, καθώς απελευθερώνουν όλη τη συσσωρευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια, η οποία δεν μπορεί άλλο να συγκρατηθεί από την ωμή βία και την προπαγάνδα. Για αυτό και θεωρείται βέβαιο ότι η αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας, η οποία για τέσσερα χρόνια ήταν ουσιαστικά απαγορευμένη από το καθεστώς, θα εκδηλωθεί εμφατικά στις επερχόμενες εκλογές και θα είναι ιδιαίτερα αρνητική για το ίδιο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα καταρρεύσει, όχι τόσο γιατί απεδείχθη εντελώς ανίκανος να διαχειριστεί το παραμικρό πολιτικό πρόβλημα, αλλά κυρίως γιατί επέδειξε ασέβεια προς τους θεσμούς και τα ιδανικά της δημοκρατίας, κυβέρνησε με βασιλική έπαρση και υποτίμησε τη νοημοσύνη των πολιτών.

Νίκος Τσιούτας, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Πολιτικής Φιλοσοφίας

(Visited 80 times, 1 visits today)

Κλείσιμο