“ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ”… Κάποιος κακεντρεχής θα έλεγε ότι πρόκειται για φθηνή, κλισέ ατάκα τηλεπώλησης προϊόντων κι ίσως να μην είχε άδικο, αλλά δεν είναι της παρούσης. Κάποιος άλλος θα έλεγε ότι πρόκειται για παραμύθι ή ανέκδοτο. Επιλέγω να βλέπω τη ζωή και την πραγματικότητα πιο θετικά. Πράγματι, αν συγκεντρώσουμε τους μήνες εκείνους που ο Έλληνας πολίτης κινδυνεύει να χάσει το σπίτι ή τη ζωή του εξαιτίας μιας πυρκαγιάς, μιας πλημμύρας ή ενός σεισμού κι εκείνες τις ημέρες του χρόνου που κινδυνεύει να αποκλειστεί σε κάποιον αυτοκινητόδρομο για ώρες χωρίς νερό, φαγητό και πιθανώς θέρμανση εξαιτίας μιας χιονόπτωσης, υπολογίζω ότι έχουμε 6 μήνες ξεγνοιασιάς. Κάπου εδώ θα έρθει ένας άλλος κακεντρεχής να πει πως κινδυνεύει κι από κάτι που λέγεται πανδημία κι έχει κοστίσει μέχρι σήμερα τη ζωή περίπου 24 χιλιάδων συμπολιτών μας, οπότε καλό θα ήταν να μη μιλάω για ξεγνοιασιά. Σίγουρα, αν ψάξει κανείς να βρει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας σύγχρονος πολίτης της Ελλάδας, θα έχει πληθώρα επιλογών. Όμως ας μην είμαστε μίζεροι.
Πάντοτε δεν ακούγαμε να λένε το «η ζωή είναι στιγμές»; Ακριβώς αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε. Δεν χρειάζεται να ζεις ποιοτικά κάθε μέρα, αρκεί μία μόνο ημέρα μέσα στον χρόνο να είσαι υγιής, να έχεις εργασία, στέγη και αρκετά χρήματα ώστε να πληρώνεις το ηλεκτρικό ρεύμα για να μπορείς να πεις ότι η Ελλάδα διαθέτει καταπληκτική ποιότητα ζωής! Είπα προηγουμένως ότι ίσως πρόκειται για παραμύθι, αλλά μοιάζει πιο πολύ με δυστοπία. Κι αν δεν αρκούν όλα τα παραπάνω για να πείσουν κάποιον καλοπροαίρετο ότι πρόκειται για δυστοπία, θα συνιστούσα μία βόλτα στο Μοναστηράκι ή την Ομόνοια όπου μπορεί να θαυμάσει ανενόχλητος και για ώρες τη διαχρονική εικαστική παρέμβαση του κράτους στα πεζοδρόμια της πρωτεύουσας της Ελλάδας, που περιέχει χαρτόκουτα, σκισμένες κουβέρτες και ταλαιπωρημένες ψυχές. Προσπαθώ να αποφασίσω τι είναι πιο επικίνδυνο κι απογοητευτικό: όλα όσα προείπα ή η πεποίθηση ορισμένων πραγματικών, σε αυτή την περίπτωση, ανθρώπων ότι ‘’Ελλάδα’’ και ‘’καταπληκτική ποιότητα ζωής’’ μπορούν να σταθούν μαζί στην ίδια πρόταση. Η κυνικότητα είναι αυτή που τελικά με τρομάζει. Γιατί όσο εθελοτυφλούμε και προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, ένα είναι βέβαιο, δεν μπορούμε να διορθώσουμε κάτι που νομίζουμε ότι δεν έχει χαλάσει.
Χρήστος Ντζουβάρας, Φοιτητής Φυσικής Αγωγής κι Αθλητισμού
