Εισαγωγή
Το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η απελευθέρωση της Ελλάδας από την ναζιστική κατοχή τον Οκτώβριο του 1944, έβρισκε τη χώρα αντιμέτωπη με ουσιαστικές προκλήσεις, που αφορούσαν σε μια νέα διεθνή πραγματικότητα. Με τις εμφύλιες διαμάχες να έχουν ξεσπάσει εντός των συνόρων, το ελληνικό κράτος καλούνταν να διαχειριστεί ορθά την εξωτερική του πολιτική και να ακολουθήσει ιδεολογικά και πολιτικά μία από τις δύο μεγάλες υπερδυνάμεις, που αναδύονταν: τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ή την Σοβιετική Ένωση. Με τη χώρα να αναζητά απεγνωσμένα ηθική, οικονομική και πολιτική βοήθεια από το εξωτερικό, η υπαγωγή της σε ένα καθεστώς εξάρτησης θεωρούνταν αναπόφευκτη (Καλύβας, 2015, σελ. 175-177). Τον Μάρτιο του 1947, το ελληνικό κράτος, που μέχρι πρότινος βρισκόταν στην βρετανική σφαίρα επιρροής, ζητά και λαμβάνει τελικώς σημαντική οικονομική και τεχνική ενίσχυση από το Κογκρέσο, με βασικό πρόσχημα την αποφυγή μετατροπής της χώρας, σε σοβιετικό δορυφόρο. Το παρόν άρθρο εξετάζει τους κυριότερους σταθμούς στη μετάβαση της Ελλάδας στην αμερικανική σφαίρα επιρροής, από το 1947 έως το 1953.
Διαβάστε όλη την εργασία εδώ:
Οδυσσέας Δημόπουλος, Μεταπτυχιακός φοιτητής Νεότερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας
