Η ζωή μας ολόκληρη εξαρτάται άμεσα από άλλα άτομα του κοινωνικού μας περίγυρου. Οι νέες γνωριμίες είναι ένα αναπόφευκτο στοιχείο της καθημερινότητάς μας. Το ανθρώπινο είδος δημιουργήθηκε για να βιώνει κοινές εμπειρίες, να μοιράζεται κοινές αναμνήσεις με άλλα άτομα. Καθένας από εμάς ζει για τις σχέσεις που επιλέγει να διαμορφώσει με τους συνανθρώπους του, είτε αυτές αφορούν την δημόσια είτε την ιδιωτική του ζωή, είτε τέλος πρόκειται για το ξεκίνημα είτε για την λήξη μίας οποιαδήποτε σχέσης.
Ο άνθρωπος είναι ικανός τόσο να θαυματουργεί όσο και να καταστρέφει ότι τον περιβάλλει ή και να αυτοκαταστρέφεται. Βασική μας ανάγκη, όμως, συνιστά το γεγονός να θαυμάζουμε κάποιον, να εμπνεόμαστε από αυτόν για να γινόμαστε εμείς οι ίδιοι έπειτα με την σειρά μας ολοένα και καλύτερες εκδοχές του εαυτού μας!
Λίγοι είναι πλέον εκείνοι οι άνθρωποι που θα δώσουν ό,τι διαθέτουν για το κοινό καλό χωρίς να περιμένουν κάποιο αντάλλαγμα, που θα βάλουν στην άκρη τα θέλω τους ή τα προβλήματά τους και θα νοιαστούν για τον διπλανό τους με σκοπό να τον βοηθήσουν ανιδιοτελώς. Είναι ελάχιστοι… ’’Είδη προς εξαφάνιση’’ θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε τα άτομα που στην πορεία της ζωής τους δεν το βάζουν κάτω, όταν η ίδια τους δίνει κάθε πιθανό λόγο να πράξουν με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο, που αγαπούν πραγματικά την ζωή, που κατανοούν το ποια είναι η ουσία της, που αντιλαμβάνονται το πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος που τους δίνεται για να πραγματοποιούν τα όνειρά τους.
Ένα τέτοιο ξεχωριστό είδος ανθρώπου είναι τα άτομα με αναπηρία ή διαφορετικά γνωστά και ως άτομα ΑΜΕΑ. Ποιοι ανήκουν σε αυτή την ιδιαίτερη κατηγορία ατόμων; Ως άτομα με ΑΜΕΑ εννοούνται οι τυφλοί, οι κωφοί, οι βαρήκοοι, άτομα με κάποια νοητική καθυστέρηση ή ακόμη άτομα των οποίων έστω και ένα από τα άκρα τους είναι ελλιπές. Τα άτομα με μερική ή ολική αναπηρία αποτελούν παραδείγματα προς απομίμηση, ‘’δάσκαλοι ζωής’’, γιατί πολύ απλά κάθε μέρα μας αποδεικνύουν το ότι η θέληση του ανθρώπου, σε συνδυασμό με το πείσμα του και την δύναμη της ψυχής του μπορούν να κάνουν πραγματικά θαύματα όχι μόνο στους ίδιους αλλά και στα άτομα που βρίσκονται κοντά τους. Ένα μόνο τους χαμόγελο ακόμα και σε έναν άγνωστο για μία μικρή επιτυχία, η αληθινή τους ένδειξη ευγνωμοσύνης για την ζωή που ζουν και για αυτά που η ίδια τους χάρισε και ας μην είναι δύο χέρια ή δύο πόδια είναι η απόλυτη ποιότητα της ανθρωπιάς και της ουσιαστικότερης ευτυχίας!
Για αυτά τα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν ήταν επιλογή τους να βρεθούν σε αυτή την θέση, ούτε πρέπει απαραίτητα να εξηγήσουμε τον λόγο της ύπαρξης τους, ή να θεωρήσουμε δυνατό το γεγονός ότι με αυτό τον τρόπο ‘’τιμωρήθηκαν’’ για κάτι. Όχι δεν χρειάζεται καμία εξερεύνηση ή επεξήγηση. Είναι και αυτοί κανονικοί άνθρωποι όπως όλοι, είναι παιδιά του ίδιου Πατέρα, απλά με κάποιες δυσλειτουργίες και με περισσότερες ανάγκες. Αυτό όμως δεν καθιστά δικαιολογία να μην τους σεβόμαστε και να τους δείχνουμε οίκτο και λύπηση.
Αυτά τα άτομα μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν καλύτερα από όλους μας. Είναι πανέξυπνα και όπως έχουν αποδείξει τα γεγονότα σε όλους τους τομείς της ζωής δύνανται να φέρουν εις πέρας το οτιδήποτε! Κάθε δοκιμασία που περνούν, ο ακατάπαυστος αγώνας και ιδρώτας τους….από τις μικρές τους νίκες, μέχρι και τα μεγαλύτερα θαύματα που έχουν κατορθώσει, που ο καθένας μας θα τα θεωρούσε αδύνατα, κάνουν ακόμα πιο ορατό το γεγονός ότι το πραγματικό εμπόδιο σε αυτό που θέλεις να πετύχεις στην ζωή, για το άτομο που θες να γίνεις, είναι το μυαλό και τίποτα άλλο, ούτε το ένα πόδι αντί για δύο.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον περίφημο Μπετόβεν, έναν από τους πιο αξιοσημείωτους μουσικούς συνθέτες της Παγκόσμιας Ιστορίας, ο οποίος αν και κουφός κατάφερε να φτάσει στην κορυφή των προσδοκιών των ικανοτήτων του, και αυτή του η αναπηρία δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο στο να εκπληρώσει τις επιθυμίες του, ή να ασχολείται με το πάθος του.
Το θέμα δεν είναι το να επιμείνει κάποιος στην μειονεξία του ή στην ανεπάρκειά του, ή να παρατάει την ζωή του και όλα όσα αξίζουν γενικότερα για αυτές, αλλά το τι μπορεί να κάνει με αυτές καθώς αποτελούν μέρος του, το να τις αποδεχτεί και να τις μετατρέπει σε κάτι θαυματουργό γιατί όντως ότι μπορεί κάποιος να κάνει με τα τέσσερά του άκρα συμπληρωμένα ή την νοημοσύνη του φυσιολογική, τα συγκεκριμένα άτομα μπορούν να τα καταφέρουν και με τρία άκρα ή δύο, ή ακόμη με πιο καθυστερημένη νοημοσύνη. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι αήττητοι, είναι πραγματικοί ήρωες!
Αγαπήστε τον εαυτό σας με ότι αυτό συνεπάγεται γιατί αυτό το κάτι μας καθιστά διαφορετικούς και μας ξεχωρίζει από τους άλλους ακόμη και αν αυτό το κάτι είναι μία μικρή ‘’εξωτερική βλάβη’’. Άλλωστε όπως είπε και ο περίφημος αμερικανός μουσικός της Jazz μουσικής, Scott Hamilton, ‘’Η χειρότερη αναπηρία είναι η κακή συμπεριφορά’’.
Κατερίνα Καρακουλάκη, Φοιτήτρια Βαλκανικών, Σλαβικών & Ανατολικών Σπουδών
