Written by 6:07 μμ Απόψεις, Αρθρογραφία, Επικαιροτητα

Εκλογές, Ελλάδα και Μισαλλοδοξία | Ασημίνα Σταυριανού

Γι’ αυτόν το λόγο και για αρκετούς ακόμα, καλό θα ήταν στην ερώτηση τι να ψηφίσω, ο καθένας να σκεφτεί και να πράξει με γνώμονα τη γνώση και την έρευνα. Και τα δύο αυτά είναι αποτέλεσμα προσωπικής προσπάθειας, επομένως φέρουν και την ανάλογη ευθύνη. Δεν υπάρχει κάποιος οδηγός σύμφωνα με τον οποίο μπορούμε να μάθουμε τι πρέπει να ψηφίσουμε, γιατί πολύ απλά η άποψη, οι ιδέες και η ζωή του καθενός δεν μπορεί να περιοριστεί στα κοινωνικά πρέπει! Καλό θα ήταν λοιπόν, όλοι μας πριν πάμε στην κάλπη της 25ης Ιουνίου να αναλογιστούμε τι θέλουμε να μας προσφέρει η χώρα και ποιος κομματικός παράγοντας βρίσκεται πιο κοντά στην υλοποίηση ενός ρεαλιστικού προγράμματος είτε κυβέρνησης είτε αντιπολίτευσης, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και η αντιπολίτευση διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Το μέλλον είναι στα χέρια μας και οφείλουμε να το σχηματίσουμε όσο καλύτερα γίνεται τόσο για εμάς όσο και για τις επόμενες γενιές.

Την 21η του προηγούμενου μήνα, η Ελλάδα βρέθηκε να γιορτάζει την ύψιστη μορφή άσκησης της δημοκρατίας, τις εκλογές. Οι πολίτες άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα (ίσως και υποχρέωση) κατεβαίνοντας στις κάλπες και ψηφίζοντας με σκοπό τον σχηματισμό κυβέρνησης. Λόγω μη απόκτησης της αυτοδυναμίας από ένα κόμμα (ήτοι 151 έδρες στη Βουλή), ορίστηκε νέα ημερομηνία διεξαγωγής δεύτερου γύρου εκλογών με σκοπό να ξεκαθαρίσει το κυβερνητικό τοπίο. Ένα πρώτο κόμμα πιο δυνατό από ποτέ και μία αλλαγή του εκλογικού νόμου αργότερα, κρίνεται αναγκαίο να εμβαθύνουμε -μέρες που είναι- στην κουλτούρα της ψήφου στη χώρα μας.

Λίγο πολύ όλοι μας έχουμε βρεθεί είτε ως συμμετέχοντες είτε ως απλοί παρατηρητές σε συζητήσεις με βασικό γνώμονα την εξής ερώτηση: ΄΄Τι θα ψηφίσουμε;΄΄. Το μεγάλο πρόβλημα στο εξής ερώτημα είναι ακριβώς το ότι είναι εγγενώς αληθινό! Πράγματι, σύμφωνα μάλιστα και με τελευταίες έρευνες, η ηλικιακή ομάδα 18-45 δεν έχει αναπτύξει πλήρως ή και καθόλου την πολιτική της ταυτότητα. Με τον όρο πολιτική ταυτότητα σε καμία περίπτωση δεν εννοείται η κομματική ταυτότητα. Μπορεί η πολιτική και η κομματική ταυτότητα σε κάποιες περιπτώσεις να ταυτίζονται, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι δυο έννοιες ταυτόσημες. Οι πολιτικές και κοινωνικές πεποιθήσεις ενός ατόμου είναι πιθανό να βρίσκονται στο καταστατικό δύο ή και παραπάνω κομμάτων. Τι συμβαίνει όμως όταν έρχεται η εποχή που υποχρεούμαστε να ψηφίσουμε; Είναι γεγονός, ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού δεν αντιλαμβάνεται τη βαρύτητα που έχει η ψήφος του. Τα αίτια αυτής της αποστασιοποίησης και της απολιτίκ στάσης βρίσκονται πολύ βαθιά στην απαρχή του κοινωνικού βιώματος που δεν είναι άλλο από την παιδεία, για τους περισσότερους όμως αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Και φυσικά στη συζήτηση αυτή δε θα μπορούσε να λείπει η ΄΄τάση΄΄. Όπως είδαμε πολύ έντονα όλο το προηγούμενο διάστημα, πολιτικοί αρχηγοί και υποψήφιοι βουλευτές επικοινωνούσαν όχι μόνο το πρόγραμμά τους, αλλά και την καθημερινή τους ρουτίνα της προεκλογικής περιόδου σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης με σκοπό φυσικά να προσελκύσουν το νεότερο κοινό μιλώντας ουσιαστικά στη δική τους γλώσσα. Ένα εξαιρετικά έξυπνο επικοινωνιακό τρικ που όντως επέφερε σπουδαία αποτελέσματα στις περισσότερες περιπτώσεις. Ή μήπως όχι; Σε μία πιο εμπεριστατωμένη έρευνα θα διαπιστώσουμε ότι η επιλογή αυτή των επιτελείων του κάθε κόμματος και του κάθε υποψηφίου ξεχωριστά γέννησε σε πολλές περιπτώσεις μεγαλύτερες αντιπαραθέσεις σε μία σημαντική μερίδα του πληθυσμού. Η απεγνωσμένη ανάγκη δημιουργίας ηγέτη αποπροσανατολίζει το κοινό από τον βασικό του στόχο, που δεν είναι άλλος από την ευημερία και το κοινωνικό συμφέρον. Αντί να εστιάζουμε εκεί, προτιμούμε να κρίνουμε την επιλογή του διπλανού μας. Πιο εύκολο και βολικό, αλλά σίγουρα προβληματικό και αναχρονιστικό. Η ψήφος δεν είναι ούτε μόδα, ούτε παιχνίδι, η ψήφος είναι υποχρέωση και καθήκον.

Γι’ αυτόν το λόγο και για αρκετούς ακόμα, καλό θα ήταν στην ερώτηση τι να ψηφίσω, ο καθένας να σκεφτεί και να πράξει με γνώμονα τη γνώση και την έρευνα. Και τα δύο αυτά είναι αποτέλεσμα προσωπικής προσπάθειας, επομένως φέρουν και την ανάλογη ευθύνη. Δεν υπάρχει κάποιος οδηγός σύμφωνα με τον οποίο μπορούμε να μάθουμε τι πρέπει να ψηφίσουμε, γιατί πολύ απλά η άποψη, οι ιδέες και η ζωή του καθενός δεν μπορεί να περιοριστεί στα κοινωνικά πρέπει! Καλό θα ήταν λοιπόν, όλοι μας πριν πάμε στην κάλπη της 25ης Ιουνίου να αναλογιστούμε τι θέλουμε να μας προσφέρει η χώρα και ποιος κομματικός παράγοντας βρίσκεται πιο κοντά στην υλοποίηση ενός ρεαλιστικού προγράμματος είτε κυβέρνησης είτε αντιπολίτευσης, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και η αντιπολίτευση διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Το μέλλον είναι στα χέρια μας και οφείλουμε να το σχηματίσουμε όσο καλύτερα γίνεται τόσο για εμάς όσο και για τις επόμενες γενιές.

Ασημίνα Σταυριανού, Πολιτικός Επιστήμονας

Πηγή εικόνας: https://www.google.com/search?q=%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CF%82&rlz=1C1GCEU_en-gbGR1040GR1040&sxsrf=APwXEdci1jgoD_Hv9I9MPb4sG68lEWZ5mQ:1686504660868&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwiz7uO537v_AhXxQ_EDHXuJDHkQ_AUoAnoECAIQBA&biw=1366&bih=657&dpr=1#imgrc=UHOswb9y19qVGM

ΕΙΚΟΝΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: https://www.google.com/search?sxsrf=APwXEdfq9AZbtRq8nd6xtf3wwjNvZU6-mA:1686841545665&q=%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CF%82+2023&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwiDpvy4xsX_AhUQJ-wKHdlVBdYQ0pQJegQICxAB&biw=1536&bih=722&dpr=1.25#imgrc=aXtpJo67vOgzDM

(Visited 143 times, 1 visits today)

Κλείσιμο