“Η Ιστορία «τίκτεται» από τα θρύψαλα του πόνου.
Το πεπρωμένο των λαών να πονούν για να «γεννούν» Ιστορία.”
Μαίρη Γκαλιάν
Πρέπει να τονιστεί πως ύστερα από δύο έτη αποχής με θέρμη αγκάλιασαν Αρμένιοι και μη την προσπάθεια. Τις εκδηλώσεις πλαισίωσε φέτος το περίπτερο στην πλατεία Αριστοτέλους, που έγινε μάλιστα το Σάββατο 16/4 η αφετηρία για την έναρξη της καθιερωμένης πορείας προς το Τουρκικό προξενείο. Η συμμετοχή του κόσμου μεγάλη αφού η γενοκτονία είναι πληγή που ενώνει και συνθέτει την αρμενική ταυτότητα.
Ο Χοβίκ Κασαπιάν, μέλος Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής:
“Η Αρμενική κοινότητα μετά την πανδημία και τον τραυματικό πόλεμο στο Αρτσάχ τίμησε με ιδιαίτερο πάθος κι οργάνωσε τις εκδηλώσεις μνήμης για την επέτειο των 107 χρόνων από την Αρμενική Γενοκτονία του 1915. Στις εκδηλώσεις πρωτοστάτησε η Αρμενική Νεολαία Ελλάδος η οποία έδειξε σε όλους μας ότι ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί μέχρι την τελική δικαίωση. Η συμμετοχή του κόσμου δεδομένων των συνθηκών ήταν αρκετά καλή, πράγμα που δείχνει ότι ο Αρμενικός λαός δεν έχει χάσει την ελπίδα του για την εθνική του δικαίωση.”
Σχετικά με την πορεία του Σαββάτου και την κατάθεση στεφάνων την Κυριακή, με τη λήξη της πολιτικής εκδήλωσης, ο κύριος Κασαπιάν τονίζει: “Η πορεία στο Τουρκικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης είχε έναν έντονο παλμό με την παρουσία δεκάδων νέων της κοινοτητας μας. Η πολιτική εκδήλωση επίσης που οργάνωσε η Αρμενική Εθνική Επιτροπή με την κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των ηρώων του τρίτου σώματος στρατού, προσελκυσε πλήθος κόσμου με την παρουσία της πολιτικής και τοπικής ηγεσίας της Θεσσαλονίκης. Αντίστοιχες εκδηλώσεις πραγματοποιηθηκαν στην Αθήνα την Καβάλα και την Ξάνθη με μεγάλη επιτυχία. Ένα είναι σίγουρο, οι αρμένιοι θα συνεχίσουν τον δίκαιο αγώνα τους για την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας, τη διάσωση του Αρτσάχ και την επιστροφή των κατεχομένων από την Τουρκία ιστορικών εδαφών τους.”
Τη σπουδαιότητα της είχε κι η Κυριακάτικη πολιτική εκδήλωση που έλαβε χώρα την τελευταία μέρα στην αίθουσα τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Επίτιμοι προσκεκλημένοι εισηγητές χαιρέτησαν την πρωτοβουλία δηλώνοντας την αμέριστη συμπαράσταση τους στον αρμενικό λαό. Καταδίκασαν τις πράξεις της Τουρκίας ζητώντας δικαίωση κι αναγνώριση όχι μόνο της Γενοκτονίας των Αρμενίων αλλά και των Ποντίων. Ο υφυπουργός εσωτερικών, Σταύρος Καλαφάτης, στην ομιλία του έκανε λόγο για “έγκλημα” εκ μέρους της Τουρκίας, ενώ ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας, τόνισε πως “είναι αναγκαίο να αναγνωρίσουμε τα λάθη του παρελθόντος για να μην επαναληφθούν στο μέλλον. Πρέπει να σταθούμε απέναντι στο μίσος και τη μισαλλοδοξία τονίζοντας την αδικία, κι αναδεικνύοντας το δίκιο.” Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Ζέρβας, χαρακτήρισε τους Αρμένιους ως “φίλους” και συμπλήρωσε πως είναι “παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους λαούς αφού με τρόπο επίμονο διεκδικούν την αναγνώριση της Γενοκτονίας”. Ο εκπρόσωπος της Αρμενικής Νεολαίας Ελλάδος, Άρης Κασαπιάν, δε δίστασε να συνδέσει τον πόλεμο του Αρτσάχ το 2020, με το τραγικό γεγονός της Γενοκτονίας του 1915. Απηύθυνε “κάλεσμα συμπαράστασης προς το δίκιο και την αλήθεια” τη στιγμή που οι Αρμένιοι “βρίσκονται σε διαρκή δοκιμασία για να εξασφαλίσουν το δικαίωμα τους στη ζωή”.
Λίγο πριν την έναρξη της απογευματινής πορείας, το LEP, στην πλατεία Αριστοτέλους συνάντησε δύο μέλη της Αρμενικής Νεολαίας Θεσσαλονίκης και συζήτησε μαζί τους γύρω από θέματα που άπτονται με την κοινότητα στην οποίαν δραστηριοποιούνται ενεργά.
Συζήτηση με τον Λέρνικ Μπεγκτζανιάν :
Λαμβάνοντας υπόψη πως ήσουν μέλος του προηγούμενου Δ.Σ της Νεολαίας, τι μπορεί κατά την γνώμη σου να κινητοποιεί έναν νέο για να συμμετέχει τόσο ενεργά στις δράσεις;
Είναι η επιθυμία μας να τιμήσουμε τους προγόνους μας, αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους
για εμάς, για να βρισκόμαστε τώρα εδώ που είμαστε προσπαθώντας να διαφυλάξουμε την
αρμενική συνείδηση μας. Εκείνο που μας κινητοποιεί είναι η επιθυμία μας να μην ξεχαστεί και παραχαραχθεί η ιστορία του λαού μας.
Πότε ξεκίνησε η ιστορία του συλλόγου σας ως Νεολαία; Πιστεύεις ότι είναι ικανοποιητική η συμμετοχή της νέας γενιάς στις δράσεις που διοργανώνονται;
Η νεολαία μας ιδρύθηκε το 1947. Συνεπώς, υπάρχει μία ικανοποιητική συμμετοχή διότι και
μέσω του σχολείου αλλά κι άλλων φορέων έχουμε καταφέρει να φέρουμε παιδιά κάθε
ηλικίας στην αρμενική κοινότητα της πόλης μας. Θεωρώ ότι είναι ένα έργο που πρέπει να
συνεχιστεί και να ενισχυθεί περαιτέρω. Υπάρχει φυσικά η στήριξη τοπικών φορέων στις
δράσεις μας, γεγονός που μας χαροποιεί ιδιαίτερα.
Ενδιαφέρεται ο κόσμος να μάθει για την ιστορία των Αρμενίων;
Υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον τόσο από Έλληνες όσο κι από ξένους. Μας πλησιάζουν στο
περίπτερο και με τη σειρά μας τους ενημερώνουμε για την ιστορία μας και για τη δράση μας.
Πώς στηρίζουν οι υπόλοιπες εθνικότητες την κινητοποίηση σας; Οι μη αρμένιοι κατά πόσο ευαισθητοποιούνται για το ζήτημα;
Υπάρχει ιστορικά η παραδοσιακή συμπάθεια των Ελλήνων, που τόσο στον προπέρσινο
πόλεμο του Αρτσάχ ( Ναγκόρνο-Καραμπάχ) όσο κι όλα αυτά τα χρόνια έχουν δώσει το
παρών σε όλες τις δράσεις μας. Νιώθουμε ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από τους Έλληνες
αδελφούς μας που συνδράμουν με κάθε τρόπο. Όσον αφορά τους ξένους, θεωρώ ότι πλέον
το ζήτημα της αναγνωσιμότητας έχει διεθνοποιηθεί λαμβάνοντας την προσοχή που του
αρμόζει.
Όλες αυτές οι δράσεις που στην Ελλάδα διοργανώνονται από τη Νεολαία, γνωστοποιούνται στην Αρμενία;
Υπάρχει πάντοτε η ενημέρωση. Γίνεται φυσικά σε συνεννόηση με τους αρμόδιους φορείς
που ασχολούνται με ζητήματα της διασποράς στην αρμενική κυβέρνηση. Υπάρχει φυσικά κι
η αρμενική πρεσβεία η οποία είναι πάντα ενήμερη καθώς βρισκόμαστε σε συνεργασία μαζί
της αλλά και απευθείας με την Αρμενία και το Αρτσάχ. Στόχος της διασποράς είναι να κάνει
δράσεις που θα ενημερώσουν τον κόσμο κατάλληλα τόσο για την ιστορία όσο και για την
τωρινή κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της Αρμενίας και του Αρτσάχ.
Με τις τελευταίες εξελίξεις, τι σκέψεις κάνεις για την πατρίδα σου;
Οι τελευταίες εξελίξεις με στεναχωρούν, ο πόλεμος το 2020 μας στοίχισε πολύ ψυχολογικά… πολέμησαν τα ξαδέρφια μου, οι συγγενείς μου. Έχω θύματα στον κύκλο των γνωστών μου. Είναι τραγικό γεγονός κι επισκιάζει ως ένα βαθμό τις δράσεις για την Γενοκτονία και το Αρτσάχ ακριβώς γιατί είναι κάτι που συμβαίνει πρόσφατα και έρχεται να προστεθεί σε όλα τα άλλα δεινά που ο λαός μας βιώνει εδώ και πάνω από έναν αιώνα. Ελπίζουμε για το καλύτερο. Εύχομαι να υπάρξει ειρήνη στην περιοχή και να μπορέσουν οι Αρμένιοι πρόσφυγες που εκτοπίστηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες, από τον πρόσφατο πόλεμο, να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Συζήτηση με την Άνι Μωσινιάν:
Άνι, είσαι από τα μικρά μέλη της κοινότητας κι έχεις γεννηθεί στην Ελλάδα. Τι είναι αυτό που κινητοποιεί εσένα σε αυτήν την ηλικία να ασχοληθείς τόσο ενεργά με τη Νεολαία;
Έχω γεννηθεί πράγματι στην Ελλάδα ωστόσο ήμουν από μικρή ηλικία μέλος της κοινότητας. Στο παρελθόν έχω υπάρξει μέλος στον σύλλογο παραδοσιακού αρμενικού χορού κι έχω περάσει από τα μαθητικά θρανία του αρμενικού σχολείου. Με την οικογένεια, τους συγγενείς, πάντα μιλάμε στη μητρική μας γλώσσα, οπότε αυτό το αρμενικό στοιχείο υπήρχε πάντα μέσα μου. Ακόμη, έχω ενεργή συμμετοχή στα social media, στην προσπάθεια μου να ενημερώνω φίλους μου με όσα
συμβαίνουν στην πατρίδα μου κοινοποιώ τακτικά εικόνες, ειδικά μετά τον πόλεμο στο Αρτσάχ. Το τελευταίο είναι ένα θέμα που πρέπει να ακουστεί κι η διεθνής κοινότητα να κινητοποιηθεί άμεσα, για να μην επαναληφθεί το έγκλημα του 1915.
Ανέφερες πως ενημερώνεις τους φίλους σου. Πώς ανταποκρίνονται στις προσκλήσεις σου, τις αντιμετωπίζουν με ενδιαφέρον;
Ναι. Πάντα μιλάμε, με ακούν με ενδιαφέρον. Μπορεί να ρωτήσουν κι οι ίδιοι πράγματα που δεν ξέρουν, αυτό με κάνει χαρούμενη. Είναι σημαντικό να βλέπεις φίλους να κάνουν τον πόνο σου δικό τους και να προσπαθούν με κάποιον τρόπο να σου σταθούν, κι ας μην τους αφορά άμεσα το ζήτημα. Ειδικά κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Αρτσάχ, ένιωσα τη συμπαράσταση και την ενσυναίσθηση τους.
Είναι όμως αρκετά ενημερωμένα τα παιδιά της ηλικίας σου για την γενοκτονία της
Αρμενίας;
Έχουν σίγουρα μια γνώση. Διδασκόμαστε για αυτό στο σχολείο. Υπάρχει πάνω από όλα η επιθυμία να μάθουν, ακόμα κι αν δεν γνωρίζουν. Άλλωστε υπάρχουν κοινά βιώματα, κοινό παρελθόν. Η πληγή της Ποντιακής Γενοκτονίας είναι ακόμα ανοιχτή για τους Έλληνες. Σίγουρα δεν έχουν την γνώση που μπορεί να έχω εγώ σχετικά με την Αρμενική Γενοκτονία, αλλά θεωρώ πως υπάρχει ένα καλό γνωστικό επίπεδο.
Έχουν δώσει οι καθηγητές σου στο σχολείο την ευκαιρία να μιλήσεις σχετικά με το θέμα και να ευαισθητοποιήσεις τους συμμαθητές σου;
Η αλήθεια είναι πως ναι. Επιπλέον, ρωτούν συχνά για την κατάσταση στην πατρίδα, για την ιστορία της οικογένειας μου. Με τον πόλεμο του 2020 τα βλέμματα όλων έστρεψαν προς την Αρμενία και το ενδιαφέρον αυξήθηκε σημαντικά.
Μετά από 107 χρόνια από την Γενοκτονία, τι σκέψεις κάνεις;
Σκέψη μου, η ειρήνη. Νομίζω ότι κάθε λαός που περνά μέσα από τη λαίλαπα του πολέμου, της εξόντωσης, μόνο για ειρήνη μπορεί να προσεύχεται και να φωνάζει. Ακούγεται γραφικό, δεν είναι. Μέσα από την πορεία προς το Τουρκικό Προξενείο θέλουμε να ακουστεί η φωνή της ειρήνης. Στον βωμό των πολιτικών κι οικονομικών συμφερόντων των κρατών οι άνθρωποι γίνονται θυσία. Ο απλός λαός πληρώνει την άγνοια του. Δεν μισούμε τους Τούρκους, τους Αζέρους. Δεν είμαστε μισαλλόδοξοι. Είμαστε κατά των πολιτικών πρακτικών που η πολιτική ελίτ έχει υιοθετήσει με σκοπό να πλουτίζει εις βάρος αθώων ανθρώπων.
Σε περίπτωση που κάποιος ανήκει στη νέα γενιά όπως εσύ και θέλει να βοηθήσει
τον αρμενικό λαό με κάποιον τρόπο, πώς μπορεί να συνδράμει;
Μπορεί σίγουρα να συμμετέχει στις δράσεις της κοινότητας μας. Να τονίσω πως έχουμε και μια ακόμη μικρότερη κοινότητα που αποτελείται από παιδιά μικρής ηλικίας -δημοτικού, γυμνασίου-. Σίγουρα μπορεί κάποιος να ενημερώνει και να κοινοποιεί δράσεις μας στα social media του. Χρειαζόμαστε κι επιδιώκουμε τη συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων. Προσκαλώ με τη σειρά μου τους αναγνώστες σας να συνδράμουν, με όποιον τρόπο μπορούν, στις δράσεις μας κι ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία.
*Η επιμέλεια ανήκει στους Μαίρη Γκαλιανίδου και Χρίστο Σαββουλίδη
