29 Απριλίου, μία ακόμη μέρα παγκοσμίως αφιερωμένη στον χώρο της Τέχνης και της έκφρασης της ψυχής. Μία ξεχωριστή μέρα η οποία έρχεται να μας υπενθυμίσει πως ο χορός συνοδευμένος πάντα με την μουσική πρέπει να υπάρχει στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Η 29η Απριλίου καθιερώθηκε ως η μέρα του χορού το 1982 από το Διεθνές Συμβούλιο Χορού της UNESCO. Η συγκεκριμένη ημερομηνία αντιστοιχεί στην ημέρα γέννησης του ‘’εφευρέτη’’ του σύγχρονου μπαλέτου, χορογράφου και χορευτή που ονομάζεται Jean Georges Noverre ( 29/04/1727), ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή το 1810.
Ο χορός πέρα από την χαρά και την γαλήνη που μπορεί να προσφέρει στην ανθρώπινη ψυχή, είναι σε θέση να την ‘’θεραπεύει’’ από τα διάφορα προβλήματα που ο ίδιος ο άνθρωπος καλεί να αντιμετωπίσει στον καθημερινό του αγώνα, είτε αυτά είναι σωματικά είτε ψυχολογικά. Ο χορός δεν είναι μόνο τέχνη είναι και ένα είδος άθλησης. Δεν είναι μόνο κίνηση και βήματα, αλλά ανήκει και στον κόσμο της φαντασίας, της δημιουργίας, της έκφρασης συναισθημάτων, του ρυθμού, της επανάστασης και γενικότερα της ίδιας μας της ζωής. Συνιστά ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία, στην ψυχική και στην σωματική απελευθέρωση. Είναι ένας τρόπος διασκέδασης, ψυχαγωγίας, εκτόνωσης, αποβολής της αρνητικής ενέργειας και πρωτίστως ένας τρόπος αποφυγής από όλα τα δεινά του κόσμου.
Επίσης, ο χορός είναι ένα βασικό κομμάτι των παραδόσεων και των εθίμων κάθε λαού. Παρέχει την δυνατότητα στον άνθρωπο είτε να χορεύει ερασιτεχνικά είτε επαγγελματικά. Χορεύοντας κανείς σε επαγγελματικό επίπεδο μπορεί να λαμβάνει ακόμη και κάποια χρηματική απολαβή για να βγάζει τα προς το ζην του. Δεν έχει όρια ή περιορισμούς, ο καθένας από εμάς είναι ελεύθερος να χορεύει όπως επιθυμεί ανεξάρτητα από το χρώμα, το φύλο, την ηλικία, την οικονομική κατάσταση ή την καταγωγή του.
Ο χορός υπήρχε ανέκαθεν στην ιστορία των λαών ως μέρος κάθε κουλτούρας. Ήδη εδώ και πολλές χιλιετίες ο χορός ήταν συνυφασμένος με διάφορες αρχέγονες θρησκευτικές τελετές ως τρόπος εξευγενισμού, λατρείας και σεβασμού απέναντι στους Θεούς. Επιπλέον συνδεόταν με την απόδοση τιμής στους νεκρούς, στην εργασία, στην ειρήνη και στον πόλεμο.
Όσον αφορά την Ευρωπαική Ήπειρο, τα θεμέλια του χορού τα καθιέρωσαν οι αρχαίοι ελληνικοί και ρωμαικοί πολιτισμοί. Αυτό το γεγονός ειδικότερα στην χώρα μας είναι πολύ ορατό και εμφανές ήδη από τον Μινωικό Πολιτισμό καθώς και στην Ελληνική Μυθολογία. Λίγο αργότερα κατά την χρονική περίοδο της Αναγέννησης στην Ιταλία κάνει την πρώτη του εμφάνιση το μπαλέτο το οποίο καθιστά και την πιο διαδεδομένη και φημισμένη μορφή χορού σε όλο τον κόσμο και το οποίο μετέπειτα διαδόθηκε και στις χώρες της Γαλλίας και της Ρωσίας. Το ιστορικό υπόβαθρο του σύγχρονου χορού ή εναλλακτικά μοντέρνου ξεκίνησε στην Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Το συγκεκριμένο είδος χορού ήρθε να ‘’αντιδράσει’’ θα έλεγε κανείς και να εξισορροπήσει τα δεδομένα του αυστηρού μπαλέτου, με πιο απελευθερωτικές, με πιο δυσανάλογες και πολυμορφικές κινήσεις, βήματα και στάσεις του σώματος.
Τα χορευτικά είδη είναι πάρα πολλά και ποικίλουν από χώρα σε χώρα. Το καθένα από αυτά έχει την δική του ειδική ενδυμασία, αποτελείται από κανόνες, από ξεχωριστή τεχνική, θεωρία και βηματολογία. Το στυλ και η μουσική που συνοδεύει τα ίδια επίσης διαφέρει μεταξύ τους. Κάποιες από τις πιο γνωστές ονομασίες μορφών χορού είναι: το μπαλέτο, οι λάτιν χοροί, οι ευρωπαικοί χοροί, οι παραδοσιακοί χοροί, το χιπ χοπ και πολλά ακόμη.
Ο χορός, γενικότερα, παρέχει πολλά οφέλη στον άνθρωπο. Πέρα από την χαρά που, όπως έχει προαναφερθεί, ο ίδιος προσφέρει, είναι επίσης ένας χώρος κοινωνικοποίησης και γνωριμιών με άλλα άτομα. Είναι ένας υγιεινός τρόπος γράμμωσης του σώματος, μειώνει το άγχος, παρέχει πειθαρχία, διευρύνει τις γνώσεις μας, την ισορροπία και την ευλυγισία και μπορεί να μας γεμίσει με πολύ θετική ενέργεια και αυτοπεποίθηση.
Η ζωή ολόκληρη είναι ένας δελεαστικός χορός γεμάτος με δοκιμασίες, στον χορό όμως ο στόχος σου δεν είναι φτάσεις σε κάποιο σημείο του πατώματος αλλά να απολαύσεις το κάθε βήμα σου στην διαδρομή.
Κατερίνα Καρακουλάκη, Φοιτήτρια Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών
