Η 23η Απριλίου αποτελεί μία συμβολική ημερομηνία για την παγκόσμια λογοτεχνία. Στις 23 Απριλίου 1616 έφυγαν από τη ζωή δύο μεγάλα ονόματα των γραμμάτων, ο Ισπανός συγγραφέας του Δον κιχώτη, Μιγκέλ ντε Θερβάντες και ο Άγγλος δραματουργός του Ρωμαίου και Ιουλιέτα, Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Έτσι με αφορμή αυτό το διπλό γεγονός, η UNESCO καθιέρωσε την 23η Απριλίου ως την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου .
Στην Ισπανία και μάλιστα στην Καταλονία, η οποία αποτελεί μια ισπανική αυτόνομη κοινότητα, την ημέρα αυτή γιορτάζεται η ημέρα των Βιβλίων και των Ρόδων, μια τοπική παραλλαγή της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου. Συνδυάζεται με την εορτή του προστάτη της περιοχής του Αγίου Γεωργίου. Μόνο στη Λα Ράμπλα -τον πιο γνωστό δρόμο στην Βαρκελώνη- εκτιμάται ότι μόνο την ημέρα αυτή διακινούνται στη Βαρκελώνη 500.000 βιβλία και 4.000.000 τριαντάφυλλα. Στην Γενική Διάσκεψη της UNESCO, που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι το 1995, αποφασίστηκε η 23η Απριλίου να είναι η Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου και των Πνευματικών Δικαιωμάτων. Το σκεπτικό της UNESCO ήταν να αποδώσει φόρο τιμής στους συγγραφείς και στα βιβλία, ενθαρρύνοντας όλους και ειδικά τους νέους να ανακαλύψουν την χαρά της ανάγνωσης και τη δημιουργικότητα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ανάγνωση ενός βιβλίου γεννά ευχάριστα συναισθήματα. Αρχικά, το βιβλίο γεννά το συναίσθημα της χαράς. Το βιβλίο θα έλεγε κανείς ως τρόπος διασκέδασης. Επίσης, γεννιέται η αίσθηση της φαντασίας, καθώς ο αναγνώστης διαβάζοντας ένα βιβλίο, δημιουργεί εικόνες με το μυαλό του και αυτό είναι ένα ευχάριστο γεγονός. Εδώ θα παραθέσω μια προσωπική μου΄΄΄΄ πινελιά, ως αρθρογράφος και εκπαιδευόμενη Κοινωνική Λειτουργός : Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι το βιβλίο έχει βοηθήσει πολλούς ανθρώπους με προβλήματα όρασης να ξανά αποκτήσουν ευχάριστα συναισθήματα τα οποία είχαν χάσει εξαιτίας της μερικής ή ολικής τύφλωσης τους. Φυσικά τα βιβλία που διαβάζουν οι άνθρωποι με προβλήματα όρασης είναι γραμμένα με την μορφή Braille. Αναμφίβολα, το βιβλίο βοηθάει τον άνθρωπο με πρόβλημα όρασης να δημιουργήσει εικόνες στο μυαλό του με αποτέλεσμα να του φέρει το συναίσθημα της ευχαρίστησης. Επιπλέον, η ανάγνωση ενός βιβλίου φέρνει σε έναν άνθρωπο με πρόβλημα όρασης αναμνήσεις από όταν είχε την όραση του, έναν άνθρωπο ο οποίος έχει χάσει πρόσφατα την όραση του και ο οποίος δεν έχει αποδεχτεί ακόμα αυτό που του συμβαίνει. Επομένως, η ανάγνωση ενός βιβλίου έχει θετικά αποτελέσματα και στην ψυχική υγεία όλων των ανθρώπων.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος διαβάζοντας ένα βιβλίο, για παράδειγμα Ευρωπαϊκής και Ελληνικής Ιστορίας, έρχεται σε επαφή με τον πολιτισμό είτε διαβάζει Ελληνική Ιστορία είτε αντιστοίχως με τον Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο Πολιτισμό, διαβάζοντας Ευρωπαϊκή Ιστορία. Ο άνθρωπος γνωρίζει διαφορετικούς πολιτισμούς με αποτέλεσμα να γνωρίζει τη διαφορετικότητα, να την αποδέχεται και ταυτόχρονα να την ενστερνίζεται. Μαθαίνει να έρχεται σε επαφή με ΄΄το διαφορετικό΄΄ και να κρατάει την επαφή μαζί του. Μαθαίνει τις αρετές του σεβασμού, της ειλικρίνειας, της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης. Μέσα από το βιβλίο ο άνθρωπος μαθαίνει να είναι άνθρωπος. Διαβάζοντας για τους άλλους πολιτισμούς ο άνθρωπος καλλιεργείται με αποτέλεσμα να επιθυμεί να ταξιδεύει, να γνωρίζει αυτούς τους πολιτισμούς για τους οποίους διαβάζει. Αποκτάται από τον άνθρωπο η αίσθηση της ελευθερίας και η αίσθηση του ότι δεν είναι ΄΄έρμαιο ΄΄των καταστάσεων που ζούμε. Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος διαβάζοντας ένα βιβλίο δεν είναι ένα άβουλο όν. Εν κατακλείδι, θα παραθέσω ένα ωραίο απόφθεγμα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ από το έργο του Άμλετ: Ξέρουμε τι είμαστε, αλλά δεν ξέρουμε τι θα μπορούσαμε να είμαστε.
Αλεξάνδρα Μούντζια, πολιτικός επιστήμονας- φοιτήτρια κοινωνικής εργασίας
