06/01/2010. Ήμουν 15 ετών. Πήγα στο γήπεδο να παρακολουθήσω τον αγώνα της αγαπημένης μου ομάδας μαζί με τον αδερφό μου. Μετά το τέλος του αγώνα, γυρίζουμε με το ΜΕΤΡΟ στο σπίτι. Βγαίνοντας από τις σκάλες, συναντάμε οπαδούς άλλης ομάδας να μαζεύουν κασκόλ, να κάνουν λεκτική επίθεση σε κάποια άτομα. Στάθηκα να απαντήσω σε μια ερώτηση ενός ηλικιωμένου περαστικού. Μόνο αυτό θυμάμαι. Η αμέσως επόμενη ανάμνηση με βρίσκει να έχω σηκωθεί γεμάτος αίματα στο πρόσωπο. Από αυτά που μου είπαν ήταν ένα κράτος μηχανής. Δώδεκα χρόνια μετά, ακόμα αναρωτιέμαι και προσπαθώ να μπω στο μυαλό κάποιου ανθρώπου που επιτέθηκε και άφησε αναίσθητο ένα δεκαπεντάχρονο μικροκαμωμένο παιδί. Όμως δεν μπορεί να υπάρξει εύκολα απάντηση στην ανθρώπινη βλακεία. Ήταν η λάθος ώρα, το λάθος μέρος, όπως και ο Άλκης. Μόνο που κάποιοι είναι πιο τυχεροί από κάποιους άλλους…