Στο τέλος του προηγούμενου μήνα όλοι είδαμε την πολύνεκρη σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη και την δημοσιογραφική κάλυψη του γεγονότος από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Η συντονισμένη γραμμή που ακολούθησαν στην ερμηνεία αυτής της τραγωδίας είχε πολλούς στόχους. Αρχικά, επιχειρήθηκε από την πρώτη στιγμή η επίρριψη όλων των ευθυνών στον σταθμάρχη της Λάρισας, με την ψευδή αιτιολογία της «άριστης» λειτουργίας της τηλεδιοίκησης στην Ελλάδα 2.0, με τη διερεύνηση του τρόπου πρόσληψης του, αλλά και των διαλόγων που είχαν στο σταθμαρχείο μέσω ασυρμάτου. Αφετέρου, η κυβέρνηση επεδίωξε να παρουσιάσει ένα προφίλ ανάληψης της ευθύνης εκ μέρους της με την παραίτηση Καραμανλή (παρόλο που θα ξανακατέβει ως υποψήφιος και σε δηλώσεις του αποποιείται τις ευθύνες του) και με τα χυδαία επικοινωνιακά τρικ του πρωθυπουργού, ο οποίος με συναισθηματικές αναφορές και τα γνωστά «ποτέ ξανά» που επαναλαμβάνονται μετά από κάθε τραγωδία. Η προσπάθεια κατεύθυνσης του δημοσίου διαλόγου και διαμόρφωσης της κοινωνικής γνώμης στο πλαίσιο της ατομικής ευθύνης του σταθμάρχη στόχευε και στοχεύει στον αποπροσανατολισμό από τη βαθύτερη και ουσιαστικότερη εξέταση των αιτίων του δυστυχήματος, με την ανέχεια των «μνημονιακών» κομμάτων της αντιπολίτευσης. Μήπως, λοιπόν, τελικά δε μιλάμε για ατύχημα και την «κακιά ώρα», αλλά για προδιαγεγραμμένο και συνειδητό έγκλημα μιας σειράς κυβερνήσεων από την αρχή της νεοφιλελεύθερης στροφής ως παράδειγμα πολιτικής στη χώρα μας;
Το κρατικό έγκλημα έχει ρίζες στην κακοδιαχείριση που υπήρχε στον ΟΣΕ όσον αφορά τη συντήρηση των δικτύων, αλλά και την εγκατάσταση των συστημάτων ασφαλείας και τηλεδιοίκησης. Στη συνέχεια, στο πλαίσιο των μνημονίων επέρχεται το κομμάτιασμα του σε μικρότερες επιχειρήσεις και τελικά την ιδιωτικοποίηση του το 2017 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η Hellenic Train, όπως ονομάζεται πλέον, αντλούσε κεφάλαια από το ελληνικό κράτος, ακόμα και μετά την ιδιωτικοποίησή της. Το καθεστώς αυτό εξασφάλισε η ΝΔ χρηματοδοτώντας την ιδιωτικοποιημένη επιχείρηση χωρίς όμως να διασφαλίζει την ύπαρξη της όποιας τηλεδιοίκησης λειτουργούσε μέχρι το 2019. Έτσι, παρατηρούμε την πιο αδηφάγο και κρατικοδίαιτη μορφή καπιταλισμού, τη νεοφιλελεύθερη, μέσα από την χυδαία κερδοφορία της Hellenic Train, η οποία επιτυγχάνεται πολλαπλώς. Πέρα από την κρατική χρηματοδότηση, η εντατικοποίηση της εργασίας των μηχανοδηγών, σταθμαρχών και άλλων εργαζομένων αποφέρει ακόμα μεγαλύτερα κέρδη στις τσέπες των επιχειρηματιών. Οι κάκιστες συνθήκες εργασίας, η έλλειψη σύγχρονου υλικοτεχνικού εξοπλισμού, τα εξοντωτικά ωράρια και οι προσωρινές συμβάσεις εργασίας δεν μπορούν να αποφέρουν την ασφάλεια ούτε των εργαζομένων ούτε των επιβατών. Επίσης, η αδράνεια της κυβέρνησης και της Hellenic Train, εν γνώσει τους, όπως μαρτυρούν προεκλογικές δηλώσεις τόσο του πρωθυπουργού όσο και του Καραμανλή, αν μη τι άλλο είναι εγκληματική και φανερώνει την αδιαφορία του κεφαλαίου για τις ανθρώπινες ζωές, όταν διακυβεύεται η κερδοφορία του. Οι εγκληματικές αυτές συνταγές που έχουν δοκιμαστεί στη Μ. Βρετανία με τα ίδια αποτελέσματα, δείχνουν τον πραγματικό αντίκτυπο των ιδιωτικοποιήσεων, το οποίο καλύπτεται από τις τεχνοκρατικές επιφάσεις του «εκσυγχρονισμού», της μείωσης κόστους των δημοσιονομικών δαπανών του κράτους και της αποδοτικότητας. Στην πραγματικότητα και όχι στο νεοφιλελεύθερο φανταστικό σύμπαν των ΜΜΕ και των γκουρού της ελεύθερης αγοράς, οι ιδιωτικοποιήσεις αποκόπτουν βασικά κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες από τον δημόσιο έλεγχο του κράτους, όπου δεν χρειάζεται να έχουν κέρδος για να λειτουργήσουν, στα χέρια καπιταλιστών, οι οποίοι μόνο σκοπό έχουν την απομύζηση του μεγαλύτερου κέρδους μέσα από την υπερεργασία των εργαζομένων και την ουσιαστική αδιαφορία για παρεμβάσεις ουσίας όπως την ασφάλεια των επιβατών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Τι κάνουν λοιπόν τα κόμματα εξουσίας που ευαγγελίζονται τις μεταρρυθμίσεις και τον εκσυγχρονισμό;
Συστηματικά αποκρύπτουν τα πεπραγμένα τους από τον ελληνικό λαό και αποφεύγουν τη συζήτηση περί μνημονιακών όρων και δεσμεύσεων που τα ίδια υπέγραψαν. Σε αγαστή συνεργασία με την προσπάθεια συγκάλυψης των εγκληματικών ευθυνών του μνημονιακού τόξου βρίσκονται τα κυρίαρχα ΜΜΕ, αφού μέσω αυτών συστηματικά προωθούταν και προωθείται η νεοφιλελεύθερη κατήχηση των πολιτών και η στρατηγική TINA, η οποία δικαιολογεί την υποταγή στους όρους του κεφαλαίου, εγχώριου και ξένου. Έτσι, καταλήξαμε σε αυτή την τραγωδία και στα κροκοδείλια δάκρυα της κυβέρνησης για ένα μέσο μεταφοράς που η τάξη τους δε χρησιμοποιεί και για ανθρώπινες ψυχές που δε θα ξαναγυρίσουν ποτέ στους αγαπημένους τους ανθρώπους. Το ζήτημα είναι μετά από αυτή τη δολοφονία που έγινε στα Τέμπη, τα κατώτερα λαϊκά στρώματα να αντιληφθούν ότι ούτε αυτή η κυβέρνηση, αλλά ούτε κάποια από τις προηγούμενες αντιλαμβάνεται τα προβλήματά τους και τις ανησυχίες τους. Συμβαίνει μάλιστα το αντίθετο: συστηματικά προωθείται η εξαθλίωση των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων με τη συνειδητή εκμετάλλευση τους από πλευράς της αστικής τάξης. Μπροστά στο κέρδος και στον πλουτισμό αδιαφορούν για τις ζωές μας και το μέλλον μας. Ο μόνος δρόμος για ουσιαστική αλλαγή είναι η ρήξη και η σύγκρουση με το σύστημα που στηρίζεται στις πλάτες μας και στην εκμετάλλευση μας.
Κωνσταντίνος Αμαργιωτάκης, Φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης
